Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Η ελπίδα θα νικήσει την απελπισία....

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που ο κάθε άνθρωπος καλείται να γράψει την δική του προσωπική ιστορία. Μικρή ή μεγάλη. Σημαντική ή ασήμαντη. Σε μας τους Έλληνες του 2012 η μοίρα, ή μάλλον η ανίκανη πολιτική μας ηγεσία επιφύλασσε το χειρότερο. Να πρέπει να αποφασίσουμε, ο καθένας ξεχωριστά, αν θα υπάρχουμε όλοι και η πατρίδα μας μαζί.
Τα δικά μας μεγάλα ναι και τα δικά μας όχι θα καθορίσουν αν :
Μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια και ελευθερία ή υποτελείς και δούλοι.
Μπορούμε να ;έχουμε τη δική μας στρατηγική και πολιτική ή θα μας το καθορίζουν αυτό κάποιοι Γερμανοί σοφοί!
Μπορούμε να ζούμε στηριζόμενοι στο δικό μας πλούτο ή θα αρκούμαστε στο ξεροκόμματο που θα μας πετάνε αυτοί που μας κλέβουν τον πλούτο.
Μπορούμε να ονειρευόμαστε ή πρέπει να ζούμε κάθε μέρα τον ίδιο εφιάλτη.
 Μπορούν τα παιδιά μας να έχουν τις δικές τους δουλειές ή θα πρέπει όλα να γίνουν τα γκαρσόνια και οι πουτάνες των βόρειων "φίλων" μας.
Η απόφαση δεν είναι δύσκολη. Την βλέπω στα μάτια κάθε συμπατριώτη μου πολλές μέρες τώρα. Ημασταν θυμωμένοι για πολύ καιρό τώρα όμως όχι.
Τώρα είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι! Τώρα δε θα τους μαυρίσουμε για όλα αυτά που μας έκαναν χτες! Τώρα θα τους μαυρίσουμε γιατί δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα καλό στον τόπο αύριο!
Περπάτησα στο Σύνταγμα χτες που μίλαγε ο Σαμαράς. Κάποιοι λίγοι, ελάχιστοι ευτυχώς, εραστές της απελπισίας και της κακομοιριάς. Έβλεπες στα μάτια τους τον τρόμο και το αδιέξοδο που τους έχουν καλλιεργήσει. Να μείνουμε μέσα στην γαλέρα έστω και σαν κωπηλάτες ... Αυτή ήταν η μόνη προοπτική που διαχεόταν στον αέρα. Λίγοι πολύ λίγοι για να φυλακίσουν το όνειρό μας.
Περπάτησα όμως και την Πέμπτη στο κέντρο. Μίλαγε ο Αλέξης στην Ομόνοια.  Θεέ μου! τι κοντράστ! Πρόσωπα με ζωγραφισμένη μια δημιουργική οργή! Αυτήν που βλέπεις στην προσπάθεια του αθλητή! Μάτια που φώναζαν μπορούμε! Μπορούμε να ξανακάνουμε την Ελλάδα όμορφη! Μπορούμε να χουμε παρόν και μέλλον ! Δεν θα αφήσουμε να μας διαλύσουν τα όνειρα οι ανίκανοι ! Φίλοι μου μέσα σε δυό μέρες αντίκρισα τις δυό Ελλάδας! Αυτήν που φεύγει την Κυριακή και αυτήν που θα μας τραβήξει μπροστά και θα μας πάει σ άλλα λιμάνια!
Τώρα ξέρω! Τώρα ελπίζω! τώρα χαμογελώ! Ο καθένας από μας την Κυριακή θα γράψει την δική του προσωπική Ιστορία! Και θα είναι αυτή η ίδια με του διπλανού! Και απ' άκρη σ' άκρη στην Ελλάδα οι δικές μας μικρές ιστορίες θα γράψουν την ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ για την πατρίδα μας!
Την Κυριακή το χαμόγελο μας θα νικήσει τον τρόμο τους.
Η ελπίδα μας θα νικήσει την απελπισία τους .
Η αξιοπρέπεια μας θα νικήσει την υποτέλεια τους.
Η ελευθερία μας θα νικήσει την αν - ασφάλεια τους .
Η ΕΛΛΑΔΑ μας θα νικήσει τους ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ της!!
 
Δημήτρης Νικολάου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου