Συρία ....

Το κακό με τά παιδιά στις εμπόλεμες περιοχές της Συρίας είναι ότι ζούν ανάμεσα στην δικτατορία Άσαντ και στην μουσουλμανική υστερία (σουνητική αντιπολίτευση).

Η υποστήριξη της Δύσης στην αντιπολίτευση είναι υποκριτική αφού αυτό πού πραγματικά τους ενδιαφέρει είναι τά πετρέλαια τού Ιράν, η ασφάλεια και συνέχεια του κράτους του Ισραήλ.

Όσοι είναι γνώστες της γεωπολιτικής στρατηγικής της περιοχής γνωρίζουν ότι η Σύρια είναι κύριος σύμμαχος τού Ιράν στην περιοχή.
Ενός Ιράν πού η είναι πολύ κοντά στην απόκτηση πυρηνικών όπλων πού με αυτόν τον τρόπο αφ’ ενός «προστατεύεται» από πυρηνική επίθεση των ΗΠΑ ή του Ισραήλ αφ’ ετέρου

ανατρέπει το στρατηγικό (πυρηνικό) πλεονέκτημα του Ισραήλ στην περιοχή.

Μετά την εισβολή και διάλυση του Ιράκ, το Ιράν (4^η πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο) και η Συρία είναι οι μόνες χώρες πού είναι τά κακά παιδιά της περιοχής, και έχουν ακόμη στα χέρια τους τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές.

Η συμμαχία Ιράν Συρίας «δένεται» (σε επίπεδο μαζών) με τά αντιμαχόμενα θρησκευτικά μουσουλμανικά δόγματα. Ιράν (σιϊτες), Συρία (αλεβίτες η θρησκευτική μειονότητα πού κυβερνά) κατά της κατά κύριο λόγο σουνιτικής αντιπολίτευσης (με «δεσμούς» με την ομόθρησκη Αλ Κάϊντα).

Η σουνιτική αντιπολίτευση της Συρίας υποστηρίζεται από τις ομόθρησκες της χώρες του Κόλπου και κυρίως την Σαουδική Αραβία (μεγάλη σύμμαχο των ΗΠΑ).

Από την άλλη η Συρία είναι ο κύριος δίαυλος μέσω του οποίου το Ιράν εξοπλίζει την σιϊτική Χεζμπολάχ στον Νότιο Λίβανο η οποία επικρατεί και εξευτελίζει στις πολεμικές αντιπαραθέσεις το Ισραήλ.

Αυτά για όσους θεωρούν ότι τά τεκταινόμενα στην Συρία είναι ο κακός δικτάτορας Άσαντ και οι freedom fighters της αντιπολίτευσης. Ποτέ σε έναν πόλεμο τά πράγματα δεν είναι τόσο απλά, ποτέ δεν θα ‘ναι. Το τι συνέβη στο Ιράκ άλλωστε είναι χρονικά πολύ κοντά για να το ξεχάσουμε.
Η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήθελα να είμαι με τίποτα στην θέση πού είναι αυτό το κοριτσάκι, πού κρίνοντας από την εμφάνισή του είναι Χριστιανή. Το μέλλον της, αν κρίνω από τους Χριστιανούς στο Ιράκ προβλέπεται  δυσοίωνο.

Σπύρος Κατσίκας