το 13,1% των μαθητών στην Ελλάδα εγκαταλείπει το σχολείο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Να, λοιπόν, ένα ακόμα «επίτευγμα» της Ελλάδας του «ευρώ», της Ελλάδας του «ευρωπαϊκού προσανατολισμού», της πάλαι ποτέ «ισχυρής Ελλάδας» που (κατά τους θιασώτες της γνωστής θεωρίας «πρέπει πάση θυσία να») ανήκει στον «σκληρό πυρήνα» της Ευρωζώνης:
Τα 13 στα 100 παιδιά «πετιούνται» από τα σχολεία, δεν μπορούν να ολοκληρώσουν ούτε καν τη στοιχειώδη εκπαίδευση.
Μήπως πρόκειται για εξέλιξη άσχετη με τη φτώχεια που βιώνει ο τόπος;
Είναι ένα φαινόμενο άσχετο, τάχα, με το γεγονός ότι χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο αναγκάζονται να ψάξουν για το μεροκάματο - και μάλιστα σε μια χώρα που το 50% των νέων είναι άνεργοι - ώστε να καλύψουν την «τρύπα του οικογενειακού προϋπολογισμού» (για να μιλήσουμε και με όρους μνημονίου) που άφησε πίσω η μείωση των μισθών, η μείωση των συντάξεων, η απόλυση των γονιών τους;
*
Σε πρόσφατη έκθεση της «UNICEF» με τίτλο «Η κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα - 2012» διαβάζουμε:
«Παραμερίζοντας τα καθαρά εκπαιδευτικά μειονεκτήματα της μαθητικής διαρροής, πρέπει να τονιστεί η σημαντική συσχέτιση που αυτή εμφανίζει με φαινόμενα όπως η παιδική παραβατικότητα και η παιδική εργασία».
Στην ίδια έκθεση σημειώνεται:
«Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας, στα οποία αναφέρεται ο Συνήγορος του Παιδιού, κάθε χρόνο εκδίδονται 1.500 βιβλιάρια εργασίας ανηλίκων περίπου, η ΕΛ.ΣΤΑΤ. υπολογίζει τον αριθμό των εργαζομένων ηλικίας 15 ως 18 χρόνων σε 8.886 (2011). Λαμβάνοντας όμως υπόψη τον αριθμό της σχολικής διαρροής σε συνάρτηση με τις εκτιμήσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ότι 70% των μαθητών που διακόπτουν το σχολείο εισέρχονται στην αγορά εργασίας, ο Συνήγορος του Παιδιού υπολογίζει ότι στην πραγματικότητα οι ανήλικοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 100.000»!
*
Στα παραπάνω - αποκαλυπτικά για την καπιταλιστική «Δημοκρατία» - στοιχεία, η έκθεση προσθέτει ότι:
«Το ποσοστό της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα είναι 23% ενώ αντίστοιχα για το σύνολο της Ευρώπης είναι 20,5%. Οι ανήλικοι κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα υπολογίζονται σε 439.000 (Eurostat, 2010)».
Σημείωση:
Τα προηγούμενα αφορούν σε στοιχεία του 2010.
Δηλαδή, η Ελλάδα της παιδικής φτώχειας και της εξ' απαλών ονύχων διάψευσης των ονείρων για μια καλύτερη ζωή, η Ελλάδα των ανήλικων «σκλάβων» που από μαθητές μετατρέπονται σε φτηνά ανταλλακτικά για τις κρεατομηχανές του κεφαλαίου, είναι μια Ελλάδα που υπάρχει πολύ πριν από την καταιγίδα των μνημονίων. Πριν ακόμα μάθουμε να ζούμε με τα συσσίτια. Πριν ακόμα αρχίσουν τα παιδιά να λιποθυμούν στα σχολεία λόγω υποσιτισμού.
Που σημαίνει ότι τα μνημόνιά τους δεν ήταν η αρχή του εγκλήματος. Ηταν και είναι η συνέχιση του εγκλήματος. Με εκείνον τον μεθοδευμένο, οργανωμένο και αδίστακτο τρόπο κατά τον οποίο κάθε κοινωνικό έγκλημα της - καπιταλιστικής - «Δημοκρατίας» τους μετατρέπεται σε ταξική «γενοκτονία».
ΣΕ ΚΑΛΗ ΜΕΡΙΑ!
Ηταν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου που ο πρώην πρωθυπουργός κ. Παπαδήμος έκρινε σκόπιμο να δώσει επιστολή με τα 77 μέτρα του μνημονίου άμεσης εφαρμογής, από τα οποία, όπως έλεγε, δε θα έπρεπε να παρεκκλίνει ο τόπος, ανεξαρτήτως ετυμηγορίας της κάλπης.
Φυσικά, το καθένα από αυτά τα 77 μέτρα μεταφράζεται σε νέα βάρη - πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ - στις πλάτες του λαού.
Ωστόσο, τις ίδιες εκείνες μέρες που ο λαός «ένεκα της δυσχερούς οικονομικής καταστάσεως του τόπου (μπλα - μπλα, μπλα - μπλα)» καλείτο να φορτωθεί όχι ένα, ούτε δύο, αλλά 77 ακόμα μέτρα,
ο κ. Παπαδήμος δεν παρέλειψε, παράλληλα με την υπενθύμιση των δεκάδων κατά του λαού εκκρεμών μέτρων, να διευθετήσει μία ακόμα εκκρεμότητα:
Εξέδωσε μέσω του πρωθυπουργικού γραφείου (στις 27/4/2012 και μεσούσης της προεκλογικής περιόδου) την πράξη εφαρμογής της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου με θέμα:
«Καθορισμός ύψους ετήσιας οικονομικής χορηγίας του Δημοσίου προς τις Ιερές Μονές του Αγίου Ορους για το οικονομικό έτος 2012».
Φυσικά, θα ειπωθεί, και σωστά ίσως, ότι το ποσό, τα 1,45 εκατομμύρια ευρώ, που με όλους τους τύπους (πρωτόκολλο, ΦΕΚ κ.λπ.) επικυρώθηκε να τραβήξει κατά Βατοπέδι και άλλες Μονές μεριά, δεν είναι τέτοιου μεγέθους για να αναφωνήσει κανείς ότι «λεφτά υπάρχουν».
`Η μήπως, για μερικούς, ανεξαρτήτως ποσού, ό,τι κι αν συμβαίνει, «λεφτά - τελικά - υπάρχουν
»;
epikoinonia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου