Πόσα άγκιστρια θα καταπιούμε ακόμη;

Πάνω που είχαμε πειστεί ότι δεν υπάρχει αυτή «την κρίσιμη περίοδο» κάτι χειρότερο από την ακυβερνησία, τα δεδομένα άλλαξαν. Κι όμως, υπάρχει! Είναι η είδηση ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας πρόκειται να ηγηθεί της ελληνικής αντιπροσωπείας «στην κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης» την προσεχή Πέμπτη και Παρασκευή, 28 και 29 του μηνός.

Ο κ. Παπούλιας είναι σαφώς ένας πολιτικός παράγοντας. Όμως δίχως ουσιαστική αρμοδιότητα. Αυτή τη στιγμή, ουσιαστικά δεν εκπροσωπεί κανέναν πλην του προσωπικού του προεδρικού μεγάρου και έχει την ίδια αξία με τις ελληνικές σημαιούλες που καρφιτσώνουν στο πέτο κάποιοι γραφικοί.

Ο κ. Παπούλιας, δεν εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό, καθώς στάθηκε απέναντί του σε όλες τις δυσκολίες του και κάλυψε με κάθε τρόπο όλες τις ενέργειες της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου εναντίον της Ελλάδας. Τέλος, ο κ. Παπούλιας, βρίσκεται σε εκείνη την ηλικία όπου οι άνθρωποι αρέσκονται να θυμούνται και να μιλάνε για τα παλιά. Για τα πολύ παλιά.

Ως εκ τούτου, δε νομίζω ότι έχει ούτε την ικανότητα, ούτε την ουσιαστική νομιμοποίηση να εκπροσωπήσει την Ελλάδα. Μιλάω για την ουσιαστική νομιμοποίηση και όχι την τυπική. Αυτή την έχει, όμως εδώ δε μιλάμε για γραφειοκρατία, αλλά για διαπραγμάτευση. Δεν έχει κανένα ρόλο ο κ. Παπούλιας. Καμία αρμοδιότητα, πλην των επισκέψεων σε διάφορες πόλεις που γιορτάζουν την απελευθέρωσή τους. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να ζήσουμε την αποκάλυψη μιας ακόμη εξαπάτησης.

Ο κ. Σαμαράς, λένε, ότι δε γνώριζε τη σοβαρότητα του προβλήματος της υγείας του κι έτσι καθυστέρησε να μπει στο χειρουργείο, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να ασκεί ουσιαστικά τα καθήκοντά του συνολικά για δύο εβδομάδες. Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Σαμαράς γνώριζε πολύ καλά τη σοβαρότητα του προβλήματος της υγείας του. Μάλιστα, την είχε εκμυστηρευτεί και στον κ. Βενιζέλο. Αυτός, με τη σειρά του, κράτησε καλά κρυμμένο το μυστικό από το φόβο του μήπως διαρρεύσει και χαλάσει το σχέδιο της κυβερνητικής συνεργασίας του, στην περίπτωση που η ΝΔ έχανε τις εκλογές εξ αιτίας της ασθένειας του κ. Σαμαρά.

Βλέπετε, όλη η πίεση στην ελληνική κοινωνία, ασκήθηκε πάνω στην ανάγκη να έχει η Ελλάδα μία ισχυρή εκπροσώπηση σ’ αυτή «την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Ο κ. Σαμαράς γνώριζε ότι δε θα μπορούσε να παρευρεθεί. Το γνώριζε και ο κ. Βενιζέλος. Και οι δύο μάς εξαπάτησαν γι’ ακόμη μια φορά, αφήνοντας την Ελλάδα χωρίς εκπροσώπηση στις ορέξεις της Γερμανίας.

Θα μου πείτε ότι δε θα άλλαζαν και πολλά αν ο κ. Σαμαράς βρισκόταν στη Σύνοδο Κορυφής. Κι όμως θα άλλαζε. Θα βλέπαμε πως ούτε για μία φορά δε θα ξεστόμιζε τη λέξη «επαναδιαπραγμάτευση». Θα αποκαλυπτόταν πολύ νωρίς ακόμη μία εξαπάτηση του εκλογικού σώματος, που θα τη χρεωνόταν ο πρωθυπουργός. Τώρα, δε μπορεί να συμβεί αυτό και ο κ. Σαμαράς θα είναι «αθώος» με την άδεια των γιατρών.

Όσο για τον κ. Ράπανο, επιτρέψτε μου να έχω τις αμφιβολίες μου σχετικά με τη σοβαρότητά του. Λένε, πως λιποθύμησε λόγω στρες. Ποιου στρες όμως; Δεν πρόλαβε καν να αναλάβει καθήκοντα, από τι ακριβώς στρεσαρίστηκε; Αν ο κ. Ράπανος λιποθυμά και μόνο στην ιδέα ότι θα διαχειριστεί τα οικονομικά της Ελλάδας, τότε πώς μπορούμε να βασιστούμε επάνω του για να δώσει μάχες;

Οι ασθένειες των κ.κ. Σαμαρά και Ράπανου είναι ενδεικτικές της ποιότητας που διαθέτει η νέα κυβέρνηση και της τακτικής που πρόκειται να ακολουθήσει. Δε μπορεί, ούτε θέλει να παλέψει το Μνημόνιο. Δε θέλει να το διαπραγματευτεί. Έχει δεσμευτεί να το ακολουθήσει πλήρως και ταυτόχρονα να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα.

Όσο για την απόφαση των κ.κ. Βενιζέλου και Κουβέλη να μην παρευρεθούν στη Σύνοδο Κορυφής αποκαλύπτει πως και οι δύο αρχηγοί γνωρίζουν πολύ καλά το στημένο παιχνίδι εναντίον της χώρας μας και απλώς δε θέλουν να εμφανιστούν στο κάδρο των πρωταγωνιστών του δράματος.

Σε κάθε περίπτωση, ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν και προσφάτως το αποδείξαμε για μία ακόμη φορά.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ