Τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά στο... κόκκινο!

Τα «κόκκινα» δάνεια είναι πλέον ο εφιάλτης των ελληνικών νοικοκυριών. Ήδη το 1 στα 5 δάνεια δεν εξυπηρετείται, ενώ σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τραπεζικών στελεχών στο τέλος του 2012 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα προσεγγίσουν τα 50 δισ. ευρώ.

Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα σήμερα τα υπόλοιπα των στεγαστικών δανείων είναι 78 δισ. ευρώ και εκτιμάται ότι μέχρι το τέλος του χρόνου το 20% των δανείων αυτών θα βγει σε καθυστέρηση (δηλαδή δάνεια ύψους 15,6 δισ. ευρώ).

Οι ρυθμίσεις δεν αρκούν

Οι ελληνικές τράπεζες κατά την τελευταία διετία έχουν ρυθμίσει περισσότερα από 800.000 στεγαστικά, καταναλωτικά και επιχειρηματικά δάνεια, ώστε οι δανειολήπτες να μπορούν να τις εξοφλούν κανονικά. Μόνο που αυτές οι ρυθμίσεις δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα, καθώς καθημερινά νοικοκυριά περιέρχονται σε αδυναμία να πληρώσουν τις δόσεις τους.

Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία οι πρωταθλητές

Το φαινόμενο, βέβαια, δεν είναι μόνο ελληνικό, αφού διαρκώς αυξάνονται οι δανειολήπτες σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ελλάδα, αλλά και Ιρλανδία, που δηλώνουν αδυναμία να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους. Στις χώρες δηλαδή που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση και τις πολιτικές λιτότητας και κοινωνικής χρεοκοπίας.

Τα στοιχεία που έχουν στα χέρια τους οι αξιωματούχοι της ΕΕ δείχνουν ότι οι καθυστερήσεις κινούνται ανοδικά στην Ιρλανδία, την Ελλάδα και την Ισπανία που έχουν και το αρνητικό προβάδισμα στην αύξηση των «κόκκινων» δανείων. Οι προβλέψεις κάθε άλλο παρά αισιόδοξες είναι, αφού οι χώρες που έχουν ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ ή τους Ευρωπαίους εταίρους, μαστίζονται από ανεργία.

Ανεργία και υπερχρέωση: ένα μίγμα εκρηκτικό

Ο καπιταλισμός με αφορμή την παρούσα κρίση του και στην προσπάθειά του να την ξεπεράσει με τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου εντείνει τον βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, κονιορτοποιεί τα όποια κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων, διαλύει τις όποιες δομές και θεσμούς είχαν δημιουργηθεί για την υποτυπώδη έστω δυνατότητα υπεράσπισης και προστασίας των εργαζομένων και των οικογενειών τους.

 

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ η ανεργία είχε ξεπεράσει στα τέλη του 2011 το 22% (1.200.000 ανέργους) και θα κινηθεί μέσα στο 2012 προς το 26% (1.500.000 ανέργους) με κύρια θύματα τους νέους και τις γυναίκες.

Αυτά τα πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας -και ειδικότερα της μακροχρόνιας ανεργίας και της ανεργίας των νέων- «δεν έπεσαν από τον ουρανό», αλλά είναι το αποτέλεσμα των βάρβαρων μνημονιακών πολιτικών.

Άλλωστε όλη η οικονομική πολιτική των τελευταίων ετών εξυπηρετούσε αποκλειστικά και μόνο τους δανειστές τραπεζίτες, τα κοράκια των αγορών, τους έλληνες καρχαρίες. Καμία φροντίδα ή μέριμνα για τα λαϊκά στρώματα, τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους αδύναμους οικονομικά που ρίχτηκαν όλο και περισσότερο στον καιάδα της υπερσυσώρευσης του κεφαλαίου.

 

Αν στο πρόβλημα της ανεργίας προσθέσουμε, λοιπόν, και τη συρρίκνωση των μισθών και των συντάξεων, αντιλαμβανόμαστε ότι τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά με τα μειωμένα ή μηδενικά εισοδήματα οδηγούνται πλέον σε πλήρη αδυναμία αποπληρωμής δανείων.

 

Θεωρείται, λοιπόν, πολύ πιθανό, οι άνθρωποι που είδαμε στις γειτονιές να οργανώνονται και να αντιστέκονται ενάντια στην αδικία των χαρατσιών, να οργανωθούν και πάλι ενάντια στη χρεοκοπία και την αφαίμαξη από τον υπερδανεισμό που τους στερεί τη δυνατότητα διαβίωσης.

 

left