Την ώρα που «η μισή μας καρδιά» στην Πόλη βρίσκεται, η ΕΥΔΑΠ πετάει οικογένειες στο δρόμο και βγάζει σπίτια στο σφυρί.
Όχι στην πλατεία Ταξίμ, αλλά στο Πέραμα... Χωρίς δακρυγόνα και δίχως
κάμερες. Χωρίς δηλώσεις και πορείες συμπαράστασης. Στο Πέραμα δεν
στήνονται οδοφράγματα. Βουβά και σιωπηλά, άνθρωποι εξευτελίζονται.
Ταπεινώνονται, διψάνε, βρύσες στερεύουν, μετρητές ξηλώνονται και μόνο τα χρέη να στάζουν από παντού. Χτες το σπίτι ενός απολυμένου ναυτεργάτη, αύριο το σπίτι ενός συνταξιούχου. Για το νερό. Για 800 ευρώ. Ναι, την ίδια ώρα που απέναντι οι μάνικες σκοτώνουν εδώ σπίτια ξεκληρίζονται
για μια γουλιά νερό.
Και αν η μισή μας καρδιά στην Πόλη βρίσκεται, η άλλη μισή θα έπρεπε να είναι στο Πέραμα. Στο κάθε Πέραμα, στο σπίτι κάθε απολυμένου, σε κάθε σπίτι δίχως νερό, μπροστά σε κάθε πλειστηριασμό. Τη Δευτέρα το πρωί άλλο ένα σπίτι βγαίνει στο σφυρί. Στα μουλωχτά. Την ώρα που πισίνες γεμίζουν και αδειάζουν κάποιοι διψάνε δίπλα μας. Και αν η δίψα έγινε συνήθεια, πως να συνηθίσεις τα κοράκια που φτερουγίζουν απειλητικά πάνω από σπίτια; Οικογένειες που στράγγισαν πληρώνοντας λογαριασμούς και χαράτσια.
Απολυμένοι και πετσοκομμένοι συνταξιούχοι. Άνεργοι και απλήρωτοι. Υποψήφιοι άστεγοι για μια «γουλιά» δημόσιου αγαθού. «Αφού δεν είχαν να πληρώσουν, ας μην έπιναν» θα απαντήσουν από το twitter οι «υπεύθυνοι», γιατί τα υπεύθυνα επιχειρήματά τους είναι τα μόνα που δεν στερεύουν ποτέ.
left.gr
Ταπεινώνονται, διψάνε, βρύσες στερεύουν, μετρητές ξηλώνονται και μόνο τα χρέη να στάζουν από παντού. Χτες το σπίτι ενός απολυμένου ναυτεργάτη, αύριο το σπίτι ενός συνταξιούχου. Για το νερό. Για 800 ευρώ. Ναι, την ίδια ώρα που απέναντι οι μάνικες σκοτώνουν εδώ σπίτια ξεκληρίζονται
για μια γουλιά νερό.
Και αν η μισή μας καρδιά στην Πόλη βρίσκεται, η άλλη μισή θα έπρεπε να είναι στο Πέραμα. Στο κάθε Πέραμα, στο σπίτι κάθε απολυμένου, σε κάθε σπίτι δίχως νερό, μπροστά σε κάθε πλειστηριασμό. Τη Δευτέρα το πρωί άλλο ένα σπίτι βγαίνει στο σφυρί. Στα μουλωχτά. Την ώρα που πισίνες γεμίζουν και αδειάζουν κάποιοι διψάνε δίπλα μας. Και αν η δίψα έγινε συνήθεια, πως να συνηθίσεις τα κοράκια που φτερουγίζουν απειλητικά πάνω από σπίτια; Οικογένειες που στράγγισαν πληρώνοντας λογαριασμούς και χαράτσια.
Απολυμένοι και πετσοκομμένοι συνταξιούχοι. Άνεργοι και απλήρωτοι. Υποψήφιοι άστεγοι για μια «γουλιά» δημόσιου αγαθού. «Αφού δεν είχαν να πληρώσουν, ας μην έπιναν» θα απαντήσουν από το twitter οι «υπεύθυνοι», γιατί τα υπεύθυνα επιχειρήματά τους είναι τα μόνα που δεν στερεύουν ποτέ.
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου