Μαρτίου. Δεκάδες μέλη της κολεκτίβας φόρεσαν μάσκες γουρουνιών και μπλουζάκια που δήλωναν την αλληλεγγύη τους προς τις χώρες «PIIGS» (Portugal, Ireland, Italy, Greece, Spain), φώναξαν συνθήματα και τραγούδησαν, διαμαρτυρόμενοι έτσι για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας που διαλύει, μέρα με τη μέρα, την Ευρώπη και τους πολίτες της. Στις αφίσες που τοιχοκολλήθηκαν στο κτίριο του Πανεπιστημίου, καθώς και στο κείμενο που δημοσιεύουμε στη συνέχεια, η Collectivo Prezzemolo απορρίπτει τη λογική του μονοδρόμου, διεκδικώντας τίποτα λιγότερο από κοινωνική ισότητα, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια και δημοκρατία· τίποτα λιγότερο απ’ το δικαίωμα στο μέλλον.
Ως ερευνητές και εργαζόμενοι στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, ένα καθόλα ευρωπαϊκό ίδρυμα, δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί μπροστά στη παρουσία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ενός από τους αρχιτέκτονες της κοινωνικής σφαγής που βρίσκεται σε εξέλιξη, καταστρέφοντας τις ζωές εκατομυρίων ευρωπαίων πολιτών.Πώς είναι δυνατόν να ακούμε τον Σόιμπλε να μας μιλάει για την Ευρώπη και τις «προοπτικές» της, την ώρα που, πίσω απ’ τη φιλοευρωπαϊκή ρητορεία, η πολιτική της λιτότητας διαλύει την ήπειρο και τους λαούς της, σε μια ελεύθερη πτώση που κάνει εμάς τους Ευρωπαίους όλο και πιο φτωχούς, όλο και πιο αδύναμους;
Από το 2008, η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίση η οποία υπονομεύει ό,τι έχει απομείνει από το κοινωνικό της κράτος κι από το ίδιο μας το μέλλον, ενώ οι αποκαλούμενες «λύσεις» που επιβάλλονται από τα ευρωπαϊκά και διεθνή ιδρύματα και από τις εθνικές κυβερνήσεις κάνουν τα πράγματα όλο και χειρότερα. Βλέποντας και βιώνοντας τις συνέπειες στις ζωές μας, στην καθημερινότητά μας, έχει γίνει πλέον δύσκολο για εμάς τους Ευρωπαίους να διακρίνουμε αν αυτές οφείλονται στην κρίση ή στην πολιτική της λιτότητας.
Ποιος φταίει που οι φίλοι και οι οικογένειές μας χάνουν τις δουλειές τους; Ποιος κόβει τη χρηματοδότηση για έρευνα και γνώση; Ποιος απογυμνώνει τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς από κάθε τι το δημοκρατικό; Φταίει η κρίση ή οι υποτιθέμενες λύσεις;
Ξέρουμε ότι η διάκριση αυτή δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, διότι η κρίση δεν συνιστά φυσικό φαινόμενο, αλλά το αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών: η κρίση αυτή είναι κρίση του νεοφιλελευθερισμού, και γι’ αυτό η νεοφιλελεύθερη λιτότητα δεν μπορεί να αποτελεί λύση. Η λιτότητα, στην πραγματικότητα, δεν είναι η λύση για την κρίση, αλλά μια προσπάθεια κάποιων να κερδίσουν από αυτήν: οι ίδιες οι τράπεζες και οι διεθνείς οικονομικές ελίτ που δημιούργησαν την κρίση, τώρα βγάζουν κέρδος από τις ελληνικές και ιρλανδικές «διασώσεις», από τα ιταλικά ομόλογα, από κάθε υποτιθέμενο «πακέτο διάσωσης», που θέτει σε εφαρμογή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Επιπλέον, η κρίση και η λιτότητα παρέχουν ένα καλό πλαίσιο για τη δικαιολόγηση μιας πρωτοφανούς επίθεσης σε ό,τι έχει απομείνει από το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Η νεοφιλελεύθερη Δεξιά και οι διεθνείς οικονομικές ελίτ περίμεναν επί δεκαετίες μια τέτοια ευκαιρία: την ευκαιρία να μπορούν να γίνουν κοινωνικά αποδεκτά τέτοιου είδους ακραία αντικοινωνικά μέτρα, τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα φαίνονταν σαν όνειρα θερινής νυκτός κάποιων περιθωριακών ιδεοληπτικών. Μέτρα όπως η απαγόρευση του ελλείμματος στα εθνικά Συντάγματα, η κατεδάφιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, της υγείας και της πρόνοιας.
Θα υποδεχθούμε τον Σόιμπλε με μια ειρηνική και αποφασιστική διαμαρτυρία, κάνοντας ορατή, και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, την αντίθεση και την αντίσταση στη λιτότητα, την οποία εκατομύρια ευρωπαίων πολιτών έχουν εκφράσει τον τελευταίο χρόνο στους δρόμους και στις πλατείες όλης της ηπείρου. Εμείς, ως ερευνητές και εργαζόμενοι στο EUI νιώθουμε την υποχρέωση να καταγγείλουμε αυτό που συμβαίνει και να αξιοποιήσουμε το προνόμιο που έχουμε, καθώς θα βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με έναν από τους σφαγείς της Ευρώπης, ώστε να του πούμε ότι θα θέλανε να του πουν εκατομύρια ευρωπαίοι πολίτες.
Δεν αποδεχόμαστε τον εκβιασμό της λιτότητας: Είμαστε όλοι PIIGS, είμαστε όλοι Πορτογάλοι, Ιρλανδοί, Ιταλοί, Έλληνες, Ισπανοί· είμαστε όλοι αδέρφια κάθε ανθρώπου που χάνει την δουλειά του, το εισόδημα και τα δικαιώματά του εξαιτίας των πολιτικών που καθοδηγούνται όχι από το δημόσιο συμφέρον, αλλά από τα περιθώρια κέρδους και το μεγάλο κεφάλαιο.
Αρνούμαστε το αφήγημα της «ΤΙΝΑ» [There Is No Alternative] και του όλο και πιο ασφυκτικού κλοιού της «ανυπαρξίας εναλλακτικής», και καταγγέλουμε τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας, που δεν είναι ουδέτερη, αλλά κοινωνικά, πολιτικά και εθνικά στοχευμένη· διεκδικούμε το δικαίωμα και έχουμε το καθήκον, ως μέλη μιας ακαδημαϊκής κοινότητας κοινωνικών επιστημόνων, να αφοσιωθούμε στη συλλογική επιδίωξη της εξεύρεσης εναλλακτικών δρόμων για ένα μέλλον βασισμένο στην κοινωνική δικαιοσύνη, τη δημοκρατία και την ισότητα, καθώς και να συμμετέχουμε στον παγκόσμιο αγώνα ενάντια στον φιλελευθερισμό-ζόμπι που επιδιώκει να κάνει την κρίση, ευκαιρία, προς όφελός του.
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου