Ανάπτυξη συνώνυμη της καταστροφής

Προχθές ο Ράιχενμπαχ, χθες ο Μορς της Κομισιόν, ζήτησαν πιεστικά να εφαρμοστούν νέα σκληρά μέτρα και ταυτοχρόνως μίλησαν για την ανάγκη να ληφθούν αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Πώς μπορεί όμως να υπάρξει ανάπτυξη όταν, πριν στεγνώσει η υπογραφή του νέου Μνημονίου, ανακοινώνεται κι άλλο Μνημόνιο, εξίσου επαχθές και αντικοινωνικό;
Κατά τη διετία 2013-15 προβλέπεται να υπάρξουν περικοπές 11,5 δισ. ευρώ. Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που παραδοσιακά υπήρξε ο μοχλός της ανάπτυξης, απομειώνεται. Και το νέο δάνειο, που συνοδεύει το PSI, δεν κατευθύνεται σε αναπτυξιακά σχέδια, αλλά στις τράπεζες και τους ξένους δανειστές.

Ο Ράιχενμπαχ είχε δηλώσει ότι οι ξένες επενδύσεις θα 'ρθουν στην Ελλάδα όταν "πιάσει πάτο". Η κυνική δήλωσή του δεν συνιστά κάποια διαπίστωση. Πρόκειται για "προγραμματική δέσμευση" που προωθεί η τρόικα. Σημαίνει ότι για να "πιάσουμε πάτο" πρέπει να χαμηλώσει το εργατικό κόστος σε επίπεδα Λεττονίας ή Βουλγαρίας, όπως μας εξήγησε προχθές ο Ράιχενμπαχ.
Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο επιχειρεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα φθηνών ευκαιριών, σε "αποικία", όπως έγραψαν οι "Φαϊνάνσιαλ Τάιμς". Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας κοψοχρονιά, η κατάργηση του εργατικού δικαίου, η διάλυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που υπήρξαν η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας μεταπολεμικά, η επίθεση στον δημόσιο τομέα με άλλοθι την αναποτελεσματικότητα και την εκτεταμένη διαφθορά, η αρπαγή των δημοσίων αγαθών που στηρίζουν την ανάπτυξη και το επίπεδο ζωής, όλα αυτά συνιστούν όψεις της επιχειρούμενης απαξίωσης της Ελλάδας, ώστε, όταν "φτάσουμε στον πάτο", να 'ρθουν οι "επενδυτές"!
Με αυτή την έννοια, η απαξίωση της χώρας, της περιουσίας της, αλλά και της εθνικής της παρουσίας, αποτελούν το πρώτο στάδιο της... "ανάπτυξης", που ευαγγελίζεται η τρόικα και υπηρετούν ευλαβικά οι υπεργολάβοι της Βενιζέλος και Σαμαράς. Αλλά τέτοια "ανάπτυξη", που βουλιάζει τη χώρα στα τάρταρα της ύφεσης και δημιουργεί συνθήκες πολέμου στην οικονομία και την κοινωνία, καλύτερα να μας λείπει!
Τα κούφια λόγια των τροϊκανών περί ανάπτυξης, που παπαγαλίζουν με πολιτική ιδιοτέλεια και δουλοπρέπεια οι εγχώριοι πολιτικοί εκπρόσωποί τους, αποδεικνύουν ότι η βάση της κρίσης που ζούμε είναι η πολιτική κρίση. Η ανατροπή των Μνημονίων αποτελεί κρίσιμη προϋπόθεση για να βγει η Ελλάδα από τον φαύλο κύκλο και να δημιουργηθούν οι όροι για μια δημοκρατική και αναπτυξιακή πορεία. Οι εκλογές θα είναι ο πρώτος σταθμός σε αυτόν τον αγώνα, που θα συνεχιστεί, εντασσόμενος και σε ανάλογες ευρωπαϊκές κινητικότητες.
avgi