Το μέτρο απέτυχε. Όχι κυρίως λόγω της απροθυμίας των φτωχών αγροτών να μπουν σε μια διαδικασία σύγκρουσης με τους πλούσιους αγρότες των χωριών τους. Αλλά -φαντάζομαι- και εξαιτίας της αδυναμίας των μπολσεβίκων να τους στηρίξουν σε αυτή τη σύγκρουση.
Ολοι και όλες αντιλαμβανόμαστε ότι η θεσμοθέτηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, μαζί με τα άλλα μέτρα, που περιλαμβάνονται στην ενότητα «ανάκτηση της εργασίας» που εξαγγέλθηκαν στη Θεσσαλονίκη, δεν είναι μόνο ζήτημα νομικό. Δεν αρκεί δηλαδή να το θεσμοθετήσει η κυβέρνηση της Αριστεράς. Η κυβέρνηση αυτή θα παραλάβει μια κατάσταση ζούγκλας στο πεδίο της εργασίας. Πάνω από 1.500.000 εργαζόμενοι είναι άνεργοι, η μαύρη εργασία και η υποαπασχόληση αποτελεί κανόνα, πάνω από 1.200.000 εργαζόμενοι αμείβονται με καθυστέρηση από τρεις και έως και 12 μήνες, ενώ ένα πολύ μεγάλο κομμάτι και της λεγόμενης «μικρομεσαίας» επιχειρηματικότητας να έχει «μάθει» να πληρώνει 400 € μεικτά.
Από αυτή την άποψη, η νομοθετική κατοχύρωση του κατώτατου μισθού και η επαναφορά των εργασιακών σχέσεων «στα προ του μνημονίου επίπεδα», μαζί προφανώς με την ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου (επιθεώρηση εργασίας κλπ), είναι ένα σημαντικό βήμα. Αλλά αυτή είναι, μόνο, η μια πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με τη διάθεση και την ετοιμότητα του εργατικού κινήματος και των εργαζομένων να τα διεκδικήσουν και να τα κάνουν πράξη. Αυτό, προφανώς, σημαίνει σύγκρουση και ένταση της ταξικής πάλης. Και ο όποιος «ρεαλισμός των προτάσεών μας» εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από αυτό το στοιχείο!
Όσοι λοιπόν θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να «είναι έτοιμος για συγκρούσεις», αλλά «και μονομερείς ενέργειες», ας έχουν στο μυαλό τους ότι οι βασικές συγκρούσεις σε αυτό το πεδίο θα γίνουν – και άρα ας προετοιμαζόμαστε όλοι και όλες και για αυτά. Σε τελική ανάλυση, σε αυτά θα κριθεί η επιτυχία του εγχειρήματος μας – ή η αποτυχία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου