Να δώσω ένα παράδειγμα για να γίνω κατανοητός: Στην επίκαιρη επερώτηση που κατατέθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για το παρόν και το μέλλον της κοινωνικής ασφάλισης, τόσο οι επτά βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όσο κι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, στις ομιλίες τους , αποτύπωσαν με στοιχεία και παραδείγματα την τραγική κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων, παρουσιάζοντας, σε αντίστιξη, τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τα βήματα που πρέπει να γίνουν για την εξυγίανσή τους.
Όταν ήρθε η σειρά του κυρίου Βρούτση, υπουργού Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, να απαντήσει, δημιουργήθηκε σε αρκετές και αρκετούς η αίσθηση ότι μπήκαμε σε χρονοκάψουλα και γυρίσαμε πίσω στον χρόνο. Έμοιαζε σαν ο υπουργός να επιχειρούσε να απαντήσει στα προβλήματα της συγκυρίας με μια ομιλία γραμμένη δύο χρόνια πριν. Επί είκοσι και πλέον λεπτά που κράτησε η ομιλία ακούσαμε όλο το κυβερνητικό ρεπερτόριο για τα συντεχνιακά συμφέροντα που βούλιαξαν τα ταμεία, για δισεκατομμύρια που τάζει ο ΣΥΡΙΖΑ στον λαό, για συντάξεις μαϊμού, για το ότι δεν έχει θέσεις ο ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνική ασφάλιση, για το ότι όλοι φταίμε τέλος πάντων που φτάσαμε ως εδώ.
Κι εδώ ας γίνει μια μικρή παρένθεση για δυο, ίσως φαινομενικά ασήμαντες, λεπτομέρειες: Πρώτη «λεπτομέρεια» είναι ότι ο κύριος Βρούτσης διετέλεσε συνδικαλιστής στους εφοριακούς και πρόεδρος της ΔΑΚΕ εφοριακών και, δεύτερη, ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων σαράντα χρονών άσκησαν τις πολιτικές που οδήγησαν την χώρα και, κυρίως, την πλειοψηφία των πολιτών της, στην φτώχεια και στην κοινωνική απελπισία. Πρόκειται για πολιτικές στη διαμόρφωση των οποίων καμία εμπλοκή δεν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που αποδείχτηκε από την πρώτη παρέμβαση του υπουργού, πάντως, ήταν ότι ήρθε να διαβάσει αυτά που του είχαν γράψει, ασχέτως με το τι είχε ειπωθεί μέχρι τότε. Στις δεύτερες ομιλίες των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ αποδομήθηκε με τεκμηριωμένα επιχειρήματα λέξη προς λέξη η ομιλία του υπουργού.
Μιλώντας για το κομμάτι που είχα αναλάβει, δηλαδή την παρουσίαση των θέσεων και των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο του τρίλεπτου ανέφερα επιγραμματικά οκτώ βασικές μας θέσεις για το πώς θα οικοδομηθεί η κοινωνική ασφάλιση και ποιες αλλαγές θα γίνουν προς όφελος των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία. Επίσης, συνοπτικά, ανέφερα και συγκεκριμένους τρόπους από που θα βρεθούν οι οικονομικοί πόροι για την βιωσιμότητα των ταμείων.
Και, ω του θαύματος! Ο υπουργός, πριν συνεχίσει την ανάγνωση της ομιλίας του, απάντησε σε μερικά από αυτά που του ανέφερα.
Δυστυχώς η απογοήτευση ήταν για μια ακόμη φορά μεγάλη. Ξεκίνησε επαναλαμβάνοντας την προπαγάνδα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας ότι αν έρθει στην κυβέρνηση οι συνταξιούχοι δε θα βρουν ούτε ευρώ στον τραπεζικό τους λογαριασμό, και συνέχισε με την ίδια τρομοκρατική ζέση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα νομοθετήσει χαράτσια υπέρ των ολίγων τα οποία θα κληθούν να πληρώσουν οι πολλοί και αδύναμοι.
Προς επίρρωση των παραπάνω, ενδεικτικά αναφέρω, αντλώντας από τα πρακτικά της βουλής, τους πόρους χρηματοδότησης και την προέλευσης, κι εσείς με την σειρά σας μπορείτε να κρίνετε αν αυτοί είναι πόροι υπέρ των ολίγων και δυνατών:
κοινωνική ρήτρα στα δημόσια έργα, δηλαδή ποσοστό επί της άξιας του αναλαμβανόμενου έργου με το οποίο θα επιβαρύνεται ο εργολήπτης σε κάθε περίπτωση συμβάσεων παραχώρησης δημοσίων έργων
εισφορά επί του συνόλου των συναλλαγών που πραγματοποιούνται μέσω πάσης φύσεως πιστωτικών ιδρυμάτων
ειδικός φόρος υπέρ του ασφαλιστικού αποθεματικού στις δαπάνες συμμετοχής σε κάθε είδους τυχερά παιχνίδια
πρόσθετος φόρος που θα επιβαρύνει με το ίδιο ποσοστό και τις επιχειρήσεις τυχερών παιχνιδιών (λόττο, τζόκεϊ, λαχεία, καζίνο)
τμήμα των προστίμων από φοροδιαφυγή
τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται από το υπουργείο Εμπορίου και από την Αρχή ανταγωνισμού
τμήμα των προστίμων που επιβάλλονται από παραβιάσεις του ΚΟΚ και, τέλος,
τμήμα των προστίμων που επιβάλλουν οι ανεξάρτητες αρχές..
Όλα τα παραπάνω, βέβαια, δεν προκύπτουν ξεκομμένα, αλλά εντάσσονται σε μια συνολική τακτική διαστρέβλωσης της πραγματικότητας που εφαρμόζεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια από τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Κάθε διάλογος γίνεται μεταξύ ομιλητών που -τουλάχιστον- ακούνε τα επιχειρήματα και αντιπαραθέτουν τα δικά τους. Ο διάλογος έχει νόημα όταν οι συνομιλητές δεν συμπεριφέρονται αποκλειστικά ως μεγάφωνα πολιτικής γραμμής, κι απέναντι σε θέσεις αντιπαραβάλλουν θέσεις.
Κάτι τέτοιο δυστυχώς στη συγκεκριμένη διαδικασία έλειψε κι έλειψε γιατί ο υπουργός επέλεξε τελικά να διαχειριστεί τον αντίκτυπο της κοινοβουλευτικής αυτής συζήτησης παίρνοντας τη θέση σε τηλεοπτικό παράθυρο του MEGA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου