Η επιμήκυνση της... κοροϊδίας

Η απόφαση των τριών συγκυβερνώντων πολιτικών αρχηγών να "διεκδικήσουν" επιμήκυνση του Μνημονίου δεν συνιστά ούτε επαναδιαπραγμάτευση, ούτε μέτρο, έστω σταδιακής, εξόδου της οικονομίας από το Μνημόνιο. Την επιμήκυνση την είχαν προτείνει την άνοιξη οι τροϊκανοί, κυρίως το ΔΝΤ, αλλά την είχε απορρίψει η κυβέρνηση Παπαδήμου, με το επιχείρημα ότι η χώρα μπορεί να βγει νωρίτερα από το Μνημόνιο κι αυτό θα ήταν προς όφελός της. Η βαθύτερη λογική Παπαδήμου όμως ήταν ότι με οποιαδήποτε χαλάρωση θα εξόκελλε το Μνημόνιο.

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει σβήσει τη λέξη επαναδιαπραγμάτευση ακόμη κι από το λεξιλόγιό της. Ακολουθεί τις δεσμεύσεις για επιτάχυνση των αντικοινωνικών μέτρων και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Στη λογική της η επιμήκυνση είναι διευκόλυνση για να προωθηθούν αυτές οι "διαρθρωτικές αλλαγές", χωρίς να προκληθούν τώρα νέες κοινωνικές αντιδράσεις, που κυρίως πυροδοτούνται από τα επαχθή φορολογικά μέτρα και τις άγαρμπες μειώσεις του εισοδήματος. Όσα
έπρεπε να γίνουν σε δύο χρόνια ας γίνουν σε τέσσερα και στο μεταξύ να έχουν επιτευχθεί τα "μείζονα" για τους πιστωτές. Αυτή είναι η λογική της επιμήκυνσης.

Το Μνημόνιο είναι δηλητήριο και όχι φάρμακο για την ελληνική οικονομία. Η εφαρμογή του σε μεγαλύτερη χρονική διάρκεια ισοδυναμεί με περισσότερες δόσεις, που, όμως, είναι και πάλι θανατηφόρες. Το ζητούμενο είναι η αλλαγή του φαρμάκου, όχι η νέα δοσολογία του. Με την επιμήκυνση η ελληνική οικονομία θα βουλιάξει στην ύφεση για περισσότερα χρόνια και οι κοινωνικές βλάβες θα είναι ανήκεστες.

Οι συγκυβερνώντες αρχηγοί αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στη διαπραγμάτευση στην τελευταία σύνοδο κορυφής, όπου οι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου πέτυχαν να πάρουν χρήματα για τις τράπεζές τους χωρίς να φορτώσουν τα δημόσια ελλείμματα και στήριξη του δημόσιου δανεισμού τους χωρίς Μνημόνιο και τρόικα. Ακόμη κι αν υπονοείται ότι ο δανεισμός προϋποθέτει μέτρα λιτότητας, έχει σημασία αν τα μέτρα αυτά λαμβάνονται και προωθούνται από την κυβέρνηση ή οι χώρες υφίστανται την εθνικά αναξιοπρεπή και εκβιαστική επιτήρηση και "επικαιροποίηση" των τροϊκανών. Όλα έχουν τη σημασία τους, γι' αυτό και δεν παραχωρούνται.

Δεν είχαμε την αυταπάτη ότι οι τρεις συγκυβερνώντες αρχηγοί θα ανέτρεπαν το Μνημόνιο. Η έκπληξη όμως είναι μεγάλη, διότι μόλις λίγες μέρες μετά τις εκλογές και οι τρεις τους έχουν διανύσει τη μέγιστη απόσταση. Δεσμεύτηκαν ότι κάθε τροποποίηση, ακόμη κι αυτές που ισχύουν για τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, προϋποθέτει να εφαρμοστεί ευλαβικά το Μνημόνιο. Η τροποποίηση του Μνημονίου, δηλαδή, έχει ως προϋπόθεση την αυστηρή εφαρμογή του! Τόση διαπραγμάτευση! Τόση κοροϊδία!

avgi