Μετά το θετικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης του Μάη, ολόκληρος ο υποστηρικτικός στο μνημόνιο προπαγανδιστικός μηχανισμός του κατεστημένου, έχει θέσει σε εφαρμογή ένα ακόμη σχέδιο αποδόμησης του Αλέξη Τσίπρα και υπονόμευσης της προοπτικής της Αριστερής διακυβέρνησης.
Τα δουλικά του συστήματος της διαπλοκής επιχειρούν να συνδέσουν τις διεφθαρμένες και σάπιες πτυχές και δομές του ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΡΙΖΑ. Αντικειμενικός σκοπός τους είναι αφενός η συγκράτηση δυνάμεων από το κόμμα του οποίου ηγείται ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ώστε να βρεθεί σε θέση και να καλύψει τα αριθμητικά κριτήρια και να συγκυβερνήσει ενδεχομένως με τη Νέα Δημοκρατία (αν το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά είναι πρώτο), και αφετέρου η αποτροπή του σχηματισμού Αριστερής κυβέρνησης μετά από τις νέες εκλογές της 17ης του Ιούνη, η οποία θα
υπηρετεί τον λαό και μόνο τον λαό και τα συμφέροντά του.
Στο πλαίσιο της υλοποίησης του σχεδίου τους, οι υποτακτικοί του μνημονίου και τα παρασιτικά ξενόδουλα και ξενοκίνητα ντόπια πολιτικά και οικονομικά κέντρα πραγματοποιούν ανιστόρητες και αντιεπιστημονικές αντιστοιχήσεις των συνθηκών της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κρίσης του 2012 με τις αντικειμενικές συνθήκες που οδήγησαν στην άνοδο του ΠΑΣΟΚ το 1981. Προφανώς οι συνθήκες του σήμερα με το χθες δεν είναι ίδιες, όπως ίδια δεν είναι και τα αιτήματα και οι προσδοκίες της ελληνικής κοινωνίας.
Στο ίδιο πλαίσιο παρομοιάζουν τον Αλέξη Τσίπρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ανακαλύπτουν δήθεν διασυνδέσεις του «συστήματος» του Άκη Τσοχατζόπουλου με τα υψηλά ηγετικά κλιμάκια της Κουμουνδούρου, αναπτύσσουν ανυπόστατες και αβάσιμες θεωρίες περί "παρασιτικού ΠΑΣΟΚ το οποίο προσχωρεί στον ΣΥΡΙΖΑ" ή συμπαρατάσσεται με αυτόν, κατασυκοφαντούν τους δημοσίους υπαλλήλους επιχειρώντας να στρέψουν την μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης και απειλώντας με αυτόν τον τρόπο την κοινωνική συνοχή, υπονομεύουν το χαρακτήρα και τη λειτουργία των κρατικών δομών και δημιουργούν προϋποθέσεις ξεσπάσματος κοινωνικού εμφυλίου ναρκοθετώντας την ενότητα του ελληνικού λαού απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα των δανειστών και των ανώτατων διευθυντηρίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Στη συνέχεια, αφού ήδη έχουν ολοκληρώσει το όργιο των ανιστόρητων και παραπλανητικών παραλληλισμών, αποδίδουν τη δήθεν στρατηγική της «Πασοκοποίησης» του ΣΥΡΙΖΑ, στην ίδια του την ηγεσία.
Το κατεστημένο, με τον τρόπο του, ζητά από τους πολίτες πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για το γεγονός ότι η βάση, η οποία αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά του πάλαι ποτέ κραταιού και κυρίαρχου πολιτικού φορέα στην μεταπολιτευτική ιστορία, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ, μετακινείται μαζικά στα αριστερά του πολιτικού συστήματος.
Το διεφθαρμένο «σύστημα ΠΑΣΟΚ» (όπως προσδιορίζουν εδώ και χρόνια δεξιοί κύκλοι τις κατεστημένες διαχρονικές δομές της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ) φυσικά δεν μπορεί κανείς να το ταυτίσει με τους δημοκρατικούς ψηφοφόρους αυτής της χώρας. Όπως επίσης, για να είναι κανείς δίκαιος προσεγγίζοντας με επιστημονικά ιστορικά και πολιτικά κριτήρια την μεταπολιτευτική περίοδο, έχει υποχρέωση να αναδεικνύει το εύρος και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των μεταλλάξεων που έχει υποστεί το ΠΑΣΟΚ, το οποίο υπήρξε για δεκαετίες ο φορέας της «Δημοκρατικής Παράταξης».
Το διεφθαρμένο «σύστημα ΠΑΣΟΚ» ή το «παρασιτικό ΠΑΣΟΚ» (μεταμοντέρνος δεξιάς κοπής νεολογισμός) θα το εντοπίσει κανείς στα «κλειστά» συστήματα εξουσίας της medioκρατίας, της τραπεζοκρατίας και της διαπλοκής. Επίσης θα το βρει στα σαλόνια που συνωστίζονταν οι αυλικοί των μιζαδόρων της SIEMENS, οι μισθοδοτούμενοι από μεγαλοεπιχειρηματίες και εργολάβους, οι συνεργάτες επί χρόνια του γερμανικού πολιτικού παράγοντα στην Ελλάδα, οι περιθωριοποιημένοι πολιτικοί εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού και οι εμπνευστές της καταστροφικής για τη χώρα μας στρατηγικής επιλογής ένταξης στην Οικονομική Νομισματική Ένωση. Ακόμη, στο πλαίσιο μιας λαϊκίστικου χαρακτήρα απάντησης στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του κατεστημένου (αφού έτσι θέλουν να «παίξουν» το παιχνίδι) πρέπει να επισημαίνεται πάντοτε ότι: Με τον Άκη Τσοχατζόπουλο, ο βίος και η πολιτεία του οποίου βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της ειδησεογραφίας τους τελευταίους μήνες, δεν είχαν σχέσεις οι λαϊκοί άνθρωποι, οι οποίοι εγκαταλείπουν σήμερα το ΠΑΣΟΚ για να συμπαραταχθούν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τον Άκη Τσοχατζόπουλο είχαν σχέσεις και στενές επαφές, πολλοί από τους σημερινούς επικριτές του ΣΥΡΙΖΑ. Με τη SIEMENS είχαν επίσης σχέσεις και συναλλαγές πολλοί από τους πολέμιους του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλοί από εκείνους που κατασυκοφαντούν σήμερα τους δημοσίους υπαλλήλους, πληρώνονταν επί δεκαετίες από τα υπέρογκα κρατικά χρηματικά ποσά, τα οποία λάμβαναν τα αφεντικά τους για να διοχετεύουν μεγάλο μέρος τους στη συνέχεια δεξιά κι αριστερά. Κάποιοι από τους πολέμιους της προοπτικής του σχηματισμού κυβέρνησης της Αριστεράς, απομυζούσαν το ελληνικό δημόσιο για να χρηματοδοτούν τα ινστιτούτα και τα ιδρύματά τους, τα οποία λειτούργησαν και δραστηριοποιήθηκαν σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού και της πατρίδας μας. Κάποιοι επίσης από αυτούς εκτελούσαν χρέη άτυπων συμβούλων πρώην πρωθυπουργών της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ ή είχαν στα χέρια τους όλους τους φακέλους του υπουργείου Εξωτερικών.
Εισέπρατταν κρατικό χρήμα για να πολεμούν τον δημόσιο χαρακτήρα της Παιδείας, της Υγείας και άλλων τομέων του κράτους και για να διοχετεύουν το δηλητήριο των ακραίων νεοφιλελεύθερων ιδεοληψιών στην ελληνική κοινωνία. Όλοι αυτοί, βέβαια, δεν συσχετίστηκαν αποκλειστικά με το «σύστημα ΠΑΣΟΚ», αλλά και με άλλες μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις.
Ένα μεγάλο τμήμα (το μεγαλύτερο) του «συστήματος ΠΑΣΟΚ», παραμένει ακόμη μέσα στον κομματικό μηχανισμό, στον πολιτικό φορέα ο οποίος παριστάνει το ΠΑΣΟΚ, διατηρώντας καταχρηστικά την κομματική σφραγίδα. Το «παρασιτικό ΠΑΣΟΚ» στο οποίο αναφέρονται συχνά κύκλοι προσκείμενοι στο «μαύρο μέτωπο» των μνημονιακών δυνάμεων, οι οποίες τάσσονται ανοιχτά εναντίον των συμφερόντων του ελληνικού λαού, δεν είναι τα λαϊκά στρώματα, τα οποία συμπαρατάσσονται με την Αριστερά στην υπόθεση της προοπτικής της προοδευτικής και Αριστερής διακυβέρνησης.
Το «παρασιτικό ΠΑΣΟΚ», ως όρος και ως έννοια, αντιστοιχεί στις «εκσυγχρονιστικές», δυτικότροπες και «φιλοευρωπαϊκές» εσωκομματικές δυνάμεις και φράξιες, οι οποίες εδώ και πολλά χρόνια έχουν διολισθήσει στον νεοφιλελευθερισμό. Είναι τα μειοψηφικά γκρουπούσκουλα που διάβρωσαν και κατέλαβαν το ΠΑΣΟΚ το 1996 και στη συνέχεια την εξουσία ώστε να υλοποιήσουν, ως ελληνικό παράρτημα του διευθυντηρίου του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, της Φρανκφούρτης και των Βρυξελλών, την στρατηγική της νομισματικής ενοποίησης, η οποία αποτελεί την αιτία των δεινών του ελληνικού λαού.
Επίσης ο όρος «παρασιτικό ΠΑΣΟΚ» αντιστοιχεί στους dealers συμφερόντων, στους υπαλλήλους του παρασιτικού Κεφαλαίου, στους τροφίμους των κλειστών διεθνών λεσχών και φυσικά στους συμμετέχοντες στην κυβέρνηση συνεργασίας του δοτού πρωθυπουργού και ευπατρίδη των τραπεζών Λουκά Παπαδήμου, παρέα με τη Δεξιά και την Ακροδεξιά. Οι εργαζόμενοι, οι εργάτες, οι αγρότες, οι μισθωτοί του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα και οι αποκλεισμένοι επιστήμονες δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από το μνημόνιο. Τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με την προοπτικής της κυβέρνησης της Αριστεράς.
axiaplus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου