Η ελπίδα θα νικήσει το φόβο

Ελένη Δεδούση

Μετά το πέρας της συζήτησης για τις προγραμματικές δηλώσεις, είναι πλέον καταφανές ότι η Κυβέρνηση συνεργασίας της ΝΔ, της κατεξοχήν νεοφιλελεύθερης παράταξης , του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ και της μόνο κατ όνομα αριστεράς ΔΗΜΑΡ , αποτελεί συνέχεια των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου. Οι προεκλογικές υποσχέσεις για επαναδιαπραγμάτευση ξεχάστηκαν . Το νέο κυβερνητικό σχήμα είναι πανέτοιμο να υπηρετήσει τα συμφέροντα του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου κάνοντας πράξη τις διαταγές του διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Είναι έτοιμοι να υλοποιήσουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, οι οποίες συνίστανται στη σκληρή λιτότητα, στην άρση των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων είναι σε ισχύ, στην κατάρρευση του Κοινωνικού Κράτους (ό,τι έχει απομείνει από αυτό), καθώς και στο ξεπούλημα και τη λεηλασία του εθνικού μας πλούτου.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η κοινωνική και πολιτική κρίση θα εντείνεται. Το σύστημα, παρ όλες τις λαϊκές αντιδράσεις που με το πέρασμα των μηνών θα είναι και πιο έντονες, θα προβάλλει και αυτό τις αντιστάσεις του, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε μέσο, με σκοπό να διατηρήσει την υπάρχουσα
τάξη έτσι ώστε να ολοκληρώσει το έργο του.

Δεν μπορούμε αφενός να παραβλέψουμε την ισχυρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της νέας κυβέρνησης, αφ εταίρου είναι χρήσιμο να σταθούμε σε δυο αλλά χαρακτηριστικά ένα ποσοτικό και ένα ποιοτικό. Ποσοτικά τα δύο παραδοσιακά μεγάλα κόμματα έχουν λάβει ιστορικά τα χαμηλότερα εκλογικά ποσοστά τους, γεγονός που δηλώνει ξεκάθαρα την απαξίωση τους από το εκλογικό σώμα. Ποιοτικά επίσης η ψήφος στα δύο συστημικά κόμματα ήταν κυρίως από κομμάτια του πληθυσμού τα οποία δε συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία, εδώ αναφερόμαστε κυρίως σε ηλικιωμένους οι οποίοι είτε λόγω ηλικίας ήταν δύσκολο να ξεπεράσουν τις συναισθηματικές τους αγκυλώσεις είτε πάλι λόγω ηλικίας δεν είχαν πρόσβαση σε εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης και η ενημέρωσή τους προερχόταν μόνο από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία καλλιεργούσαν και συνεχίζουν να καλλιεργούν τον φόβο, ως άξιοι συμπαραστάτες του συστήματος.
Από τη μία πλευρά συμβαίνουν αυτά. Όμως υπάρχει και ο άλλος πόλος, ο πόλος που εκφράζει τις αριστερές, προοδευτικές, δημοκρατικές δυνάμεις , οι οποίες τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή εκπροσωπούνται από το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Η ιστορική συγκυρία, η ανάγκη των καιρών επέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να γίνει ο γνήσιος εκφραστής των παραγωγικών δυνάμεων της κοινωνίας, των νέων, των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από τη λαίλαπα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, να γίνει ο πόλος των ευρύτερων αριστερών, προοδευτικών δυνάμεων που συνιστούν την ελπίδα για τον τόπο.

Με κύριο μοχλό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επιβάλλεται να ξεκινήσει η ανασύνταξη ενός συμπαγούς μετώπου, το οποίο θα σηματοδοτεί την ελπίδα και θα αποτελεί το αντίπαλο δέος στο μνημονικό, συστημικό μπλοκ .

Είναι προφανές ότι η κρίση μέρα με τη μέρα θα βαθαίνει, τα λαϊκά στρώματα θα πλήττονται όλο και περισσότερο, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ως ενιαίος πολιτικός φορέας της Αριστεράς, έχει χρέος να πρωτοστατήσει σε υποστηρικτικές για την κοινωνία δράσεις, με την ανάπτυξη δικτύων αλληλεγγύης , αντιμετώπισης της φτώχειας, με τη στήριξη επαγγελματικών ομάδων που πλήττονται (πχ ανάπτυξη συνεταιρισμών ), με τη στήριξη αυτόνομων συνδικαλιστικών οργανώσεων , τη στήριξη πρωτοβουλιών που προέρχονται από το χώρο της νεολαίας, τη δημιουργία νέων μορφών αυτοοργάνωσης των πολιτών οι οποίες θα δώσουν διεξόδους στα τρέχοντα προβλήματα αλλά και θα λειτουργούν υποδειγματικά για τη συγκρότηση νέων δομών στο κράτος.

Επειδή όμως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ καλείται, να μετασχηματιστεί σε ενιαίο πολιτικό φορέα της αριστεράς ,με προοπτική διακυβέρνησης, οφείλει ταυτόχρονα μέσα από μια διαλεκτική διαδικασία να πάρει θέσεις για θεμελιώδη ζητήματα όπως: τι δημοκρατία θέλουμε, το ρόλο του κράτους στην παραγωγική διαδικασία, τον Ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό και για το πώς αντιλαμβανόμαστε την ευρωπαϊκή ενοποίηση, για το ρόλο του έθνους μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένου κοινωνικού γίγνεσθαι.
Μέσα από τη ζύμωση και τη σύνθεση των διαφορετικών απόψεων η σύγχρονη Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, θα παρουσιάσει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα διακυβέρνησης, το οποίο θα δώσει προοδευτική διέξοδο από την κρίση και θα καταστεί φορέας ελπίδας και προοπτικής.