Του Γιώργου Πιέρρου
Σε ολόκληρη την Ευρώπη η συνταγή της λιτότητας, της αποσάθρωσης του κοινωνικού κράτους και της φτωχοποίησης των κοινωνιών ως στρατηγική διεξόδου από την κρίση, έχει αποτύχει με μαθηματική ακρίβεια βυθίζοντας τις οικονομίες στην ύφεση, διογκώνοντας ακόμα περισσότερο τα ελλείμματα και εκτινάζοντας την ανεργία οδηγώντας σε απόγνωση και περιθωριοποίηση το πιο ισχυρό και παραγωγικό δυναμικό, τους νέους ανθρώπους με επιστημονικό υπόβαθρο και όχι μόνο. Η υπερσυσσώρευση πλούτου στα χέρια ελάχιστων και όχι λίγων πια, όπως εύστοχα έχει διατυπώσει ο νομπελίστας οικονομολόγος Πώλ Κρούγκμαν αλλά και ο Τζότζεφ Στίγκλιτς οδηγούν σε μετωπική σύγκρουση με την ίδια την δημοκρατία και είναι
μαθηματικά αποδεδειγμένο ως κύρια αιτία της οικονομικής κρίσης.
Η ατζέντα των υποστηρικτών της προαναφερθείσας συνταγής, μετατοπίζεται πλέον εξαιτίας της παταγώδους αποτυχίας της πολιτικής τους στα θέματα που επενδύουν στα πιο συντηρητικά κοινωνικά αντανακλαστικά που έχει εγείρει η κρίση για την οποία ευθύνονται, με κύριο άξονα το μεταναστευτικό και προτάσεις όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στην χώρα μας πρωταγωνιστούν στο λεξιλόγιο των εκπροσώπων της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της ακροδεξιάς, των φραγμάτων που ονειρευόταν ο κύριος Παπουτσής και πολλές άλλες ευρεσιτεχνίες κοινωνικού συντηρητισμού, χωρίς κανένα ανθρωπιστικό υπόβαθρο έξω από τα πλαίσια των διατυπωμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον Ο.Η.Ε. και της ύπατης αρμοστείας. Το πρώτο ζήτημα είναι ότι οι λύσεις αυτές εκτός από απάνθρωπες είναι αναποτελεσματικές σε μια χώρα που το Δουβλίνο 2 μετατρέπει σε αποθήκη ανθρωπίνων ψυχών, που η χορήγηση ασύλου αγγίζει το 0,48% κάτω και από την Μάλτα είναι σαφές πως απαιτούνται λύσεις ευρωπαϊκής προοπτικής, σε ανθρωπιστικά πλαίσια με διμερείς συμφωνίες και με την Τουρκία και όχι στρατηγικές ανθρωποφαγίας, που διεγείρουν τον εκφασισμό και την δυναμική της ακροδεξιάς σε κάθε εκδοχή της κοινοβουλευτική και μη, καθώς και της ρητορείας της.
Με τους λαούς της Ευρώπης υπό κατάρρευση και την ίδια την δημοκρατία να μετατρέπεται σε λεπτομέρεια είναι σαφές πως το ύψιστο διακύβευμα των δημοκρατικών δυνάμεων και της αριστεράς που δίνουν την μάχη σήμερα στην Γαλλία, αύριο στην Ελλάδα και σε κάθε γωνιά της Ευρώπης είναι η ίδια η δημοκρατία και το πέρασμα της πάνω από τις αγορές. Η πίεση για την επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμφώνου και του ρόλου της Ε.Κ.Τ. αποτελεί προμετωπίδα για μια εναλλακτική προοπτική διεξόδου. Το γεγονός ότι μπορεί το τραπεζικό σύστημα να δανείζεται 500 δις εκ ευρώ με επιτόκιο 1% ενώ τα κράτη με 5% -6% αποδεικνύει πως οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν να κηρύξουν έναν εναλλακτικό ρεαλισμό των κοινωνικών αναγκών που θα βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και το περιβάλλον και βέβαια ύψιστο διακύβευμα την δημοκρατία.
ecoleft
Σε ολόκληρη την Ευρώπη η συνταγή της λιτότητας, της αποσάθρωσης του κοινωνικού κράτους και της φτωχοποίησης των κοινωνιών ως στρατηγική διεξόδου από την κρίση, έχει αποτύχει με μαθηματική ακρίβεια βυθίζοντας τις οικονομίες στην ύφεση, διογκώνοντας ακόμα περισσότερο τα ελλείμματα και εκτινάζοντας την ανεργία οδηγώντας σε απόγνωση και περιθωριοποίηση το πιο ισχυρό και παραγωγικό δυναμικό, τους νέους ανθρώπους με επιστημονικό υπόβαθρο και όχι μόνο. Η υπερσυσσώρευση πλούτου στα χέρια ελάχιστων και όχι λίγων πια, όπως εύστοχα έχει διατυπώσει ο νομπελίστας οικονομολόγος Πώλ Κρούγκμαν αλλά και ο Τζότζεφ Στίγκλιτς οδηγούν σε μετωπική σύγκρουση με την ίδια την δημοκρατία και είναι
μαθηματικά αποδεδειγμένο ως κύρια αιτία της οικονομικής κρίσης.
Η ατζέντα των υποστηρικτών της προαναφερθείσας συνταγής, μετατοπίζεται πλέον εξαιτίας της παταγώδους αποτυχίας της πολιτικής τους στα θέματα που επενδύουν στα πιο συντηρητικά κοινωνικά αντανακλαστικά που έχει εγείρει η κρίση για την οποία ευθύνονται, με κύριο άξονα το μεταναστευτικό και προτάσεις όπως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στην χώρα μας πρωταγωνιστούν στο λεξιλόγιο των εκπροσώπων της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της ακροδεξιάς, των φραγμάτων που ονειρευόταν ο κύριος Παπουτσής και πολλές άλλες ευρεσιτεχνίες κοινωνικού συντηρητισμού, χωρίς κανένα ανθρωπιστικό υπόβαθρο έξω από τα πλαίσια των διατυπωμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον Ο.Η.Ε. και της ύπατης αρμοστείας. Το πρώτο ζήτημα είναι ότι οι λύσεις αυτές εκτός από απάνθρωπες είναι αναποτελεσματικές σε μια χώρα που το Δουβλίνο 2 μετατρέπει σε αποθήκη ανθρωπίνων ψυχών, που η χορήγηση ασύλου αγγίζει το 0,48% κάτω και από την Μάλτα είναι σαφές πως απαιτούνται λύσεις ευρωπαϊκής προοπτικής, σε ανθρωπιστικά πλαίσια με διμερείς συμφωνίες και με την Τουρκία και όχι στρατηγικές ανθρωποφαγίας, που διεγείρουν τον εκφασισμό και την δυναμική της ακροδεξιάς σε κάθε εκδοχή της κοινοβουλευτική και μη, καθώς και της ρητορείας της.
Με τους λαούς της Ευρώπης υπό κατάρρευση και την ίδια την δημοκρατία να μετατρέπεται σε λεπτομέρεια είναι σαφές πως το ύψιστο διακύβευμα των δημοκρατικών δυνάμεων και της αριστεράς που δίνουν την μάχη σήμερα στην Γαλλία, αύριο στην Ελλάδα και σε κάθε γωνιά της Ευρώπης είναι η ίδια η δημοκρατία και το πέρασμα της πάνω από τις αγορές. Η πίεση για την επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμφώνου και του ρόλου της Ε.Κ.Τ. αποτελεί προμετωπίδα για μια εναλλακτική προοπτική διεξόδου. Το γεγονός ότι μπορεί το τραπεζικό σύστημα να δανείζεται 500 δις εκ ευρώ με επιτόκιο 1% ενώ τα κράτη με 5% -6% αποδεικνύει πως οι προοδευτικές δυνάμεις μπορούν να κηρύξουν έναν εναλλακτικό ρεαλισμό των κοινωνικών αναγκών που θα βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και το περιβάλλον και βέβαια ύψιστο διακύβευμα την δημοκρατία.
ecoleft
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου