Πρωτογενές πλεόνασμα δυστυχίας

Το τροπάριο της "κομματικής υποκίνησης των κινητοποιήσεων" ξανάπιασαν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, με στόχο να δυσφημήσουν τις απεργίες που ξεκινούν και να περιορίσουν την πολιτική δραστικότητά τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση ανακαλύπτει "υποκινητές" των κινητοποιήσεων στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Συνήθως, όμως, με μια τέτοια μυωπική ανάγνωση της κοινωνικής πραγματικότητας, οι κυβερνήσεις οδηγούνται... ανεπαισθήτως στην ήττα.
Χρειάζεται να είναι κανείς μίλια μακριά από την κοινωνία για να αποδίδει στον ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική αιτία και την οργανωτική ικανότητα
των απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων. Μπορεί η κυβέρνηση να ελπίζει στα σοβαρά ότι η εικονική πραγματικότητα του "πρωτογενούς πλεονάσματος" θα εξαφανίσει την καθημερινή υποβάθμιση της ζωής των πολιτών;
Η πλέον φιλοκυβερνητική εφημερίδα, χθες, στο πρωτοσέλιδο θέμα της, παρουσιάζει έκθεση του ΟΗΕ για την Παγκόσμια Ευτυχία 2013, τιτλοφορώντας την χαρακτηριστικά: "Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας...". Στην παγκόσμια έρευνα, οι δείκτες επιπέδου ζωής και προσωπικής ευτυχίας για τους Έλληνες εμφανίζονται να έχουν τη μεγαλύτερη μείωση. Και μόνον η Αίγυπτος, του εμφυλίου πολέμου και της εκτεταμένης φτώχειας, καταγράφει μεγαλύτερη πτώση! Ακόμη και η Μιανμάρ και η Μποτσουάνα εμφανίζονται με μεγαλύτερο πλεόνασμα ευτυχίας...
Πρόκειται για εικόνα "αφρικανοποίησης" της Ελλάδας, η οποία, κατά τα άλλα, είναι μέλος της Ευρωζώνης. Την ίδια κατάσταση διαπιστώνει η έκθεση του ΟΗΕ για ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο, καθώς η ανεργία αποδεικνύεται βασικός παράγοντας δυστυχίας. Με την Ελλάδα στην 70ή θέση κατάταξης και τη Δανία στην 1η θέση της ευτυχίας, το γνωστό πολιτικό σλόγκαν "να γίνει η Ελλάδα η Δανία του Νότου" ακούγεται εφιαλτικά ειρωνικό και θυμίζει τις εγκληματικές ευθύνες των πολιτικών και οικονομικών ελίτ που κυβέρνησαν επί δεκαετίες τη χώρα και διεκδικούν να την κρατούν όμηρη ακόμη και σήμερα.
Η αιτία της "δυστυχίας του να είσαι Έλληνας" είναι πολιτική. Και οι ένοχοι είναι γνωστοί, όσο φανερά και τα θύματά τους. Καμία επικοινωνιακή αντεπίθεση (απ' αυτές που παραμυθιάζει το Μαξίμου ότι θα εξαπολύσει εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ) δεν μπορεί να αναιρέσει την κοινωνική πραγματικότητα της δυστυχίας. Η ελπίδα για αντιστροφή των πραγμάτων, η ελπίδα να βγούμε από το καταθλιπτικό πλαίσιο της κρίσης και να ξαναβρούμε το χαμόγελο, με όποιες δυσκολίες, δεν είναι δυνατόν να αναζητηθεί στα σεμινάρια ομαδικής ψυχοθεραπείας που επιχειρούν κάθε βράδυ τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια εξωραΐζοντας την πραγματικότητα.
Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες, που αποκτούν ολοένα και περισσότερο την πολιτική προοπτική της δημοκρατικής ανατροπής. Οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές επιχειρούν να δυσφημήσουν αυτή την εθνική και λαϊκή αναγκαιότητα ως "κομματική σημαία". Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι η απάντηση στο δίλημμα "ή εμείς ή αυτοί", που κερδίζει τις συνειδήσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και ανέργων, αποτελεί συνθήκη επιβίωσης για την κοινωνία και τη χώρα. Είναι η θετική απάντηση στη "δυστυχία του να είσαι Έλληνας...".

 http://www.avgi.gr