Του Χρήστου Κάτσικα και της Αγγελικής Φατούρου
Αν ο διορισμός στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση αποτελεί το «φωτεινό αντικείμενο του πόθου» για χιλιάδες πτυχιούχους καθηγητικών σχολών (φιλόλογοι, μαθηματικοί, φυσικοί , Θεολόγοι, γυμναστές κλπ), η μετάθεση - επιστροφή στην «Ιθάκη», στον τόπο διαμονής, ισοδυναμεί με μια πολύχρονη περιπέτεια, μια σύγχρονη «Οδύσσεια» για χιλιάδες διορισμένους εκπαιδευτικούς.
Σε απόγνωση βρίσκονται χιλιάδες εκπαιδευτικοί οι οποίοι υπηρετούν χρόνια τώρα σε σχολεία εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας. Η δραματική μείωση των μισθών η οποία σε εκπαιδευτικούς με λίγα χρόνια υπηρεσίας (π.χ. κάτω από τη δεκαετία) "αποδίδει" 15νθήμερο της τάξης των 400 ευρώ (που για μήνες πολλούς κατέβαιναν λόγω των κρατήσεων ακόμη και κάτω από τα 300 ευρώ), έχει σπάσει τα σύνορα της αντοχής. Η αναγκαστική παραμονή για χρόνια (είτε λόγω του νόμου είτε λόγω της μείωσης μεταθέσεων και αποσπάσεων) σε περιοχές 100δες χιλιόμετρα μακριά από το μόνιμο τόπο διαμονής, έχει δημιουργήσει ανυπέρβλητα προβλήματα επιβίωσης. Ήδη ο μισθός δεν φτάνει να καλύψει τα ανελαστικά έξοδα (ενοίκιο, ΔΕΚΟ, φαγητό κλπ) με αποτέλεσμα πολλοί εκπαιδευτικοί να υποσιτίζονται και να καταφεύγουν σε δίκτυα αλληλεγγύης (όταν υπάρχουν) για να μπορούν να επιβιώσουν.
Την ίδια ώρα οι εκπαιδευτικοί που θα διοριστούν φέτος θα λαμβάνουν 640 ευρώ το μήνα, μακριά από τον τόπο κατοικίας τους και τις οικογένειές τους.
Τα πράγματα είναι σοβαρά, δραματικά για χιλιάδες ανθρώπους που πλέον νιώθουν να βαδίζουν σε μονόδρομο σε αδιέξοδο. Και συντρίβονται ζωές και οικογένειες και η απόγνωση δε θέλει πολύ να λιπάνει το έδαφος της νευρικής κρίσης.
Είναι απαραίτητο το εκπαιδευτικό κίνημα με τις οργανωμένες του εκφράσεις, κάτω από αυτές τις συνθήκες, να συμπεριλάβει στις άμεσες διεκδικήσεις του να δοθεί λύση στο πρόβλημα αυτό που απειλεί την ίδια την υπόσταση των νέων εκπαιδευτικών, τη βιολογική και ψυχολογική τους ισορροπία.
Αδιόριστοι - Αναπληρωτές: Η σφαγή των αδυνάτων
Από την άλλη αδιόριστοι εκπαιδευτικοί που έχουν οργώσει σαν αναπληρωτές και ωρομίσθιοι όλη την Ελλάδα χρόνια και χρόνια, με μισθούς που χρειάζονταν να συμπληρωθούν από την οικογένεια για να μπορούν να επιβιώσουν στοιχειωδώς, βλέπουν τα όνειρά τους για μόνιμο διορισμό να γίνονται καύσιμη ύλη των περικοπών και του μνημονίου.
Σαν κακό όνειρο επεμβαίνει στις ζωές του πιο αδύναμου κρίκου, σα σεισμός από τα έγκατα της γης που αίφνης κόβει το σπίτι στα δυο και θάβει τους ενοίκους και τις μνήμες τους. Γιατί αυτή ακριβώς την αίσθηση προκάλεσε στους εκπαιδευτικούς που σα μετανάστες μήνες και μήνες έλιωσαν τα ρούχα τους σε όλη την Ελλάδα για μια χούφτα μόρια τα οποία τώρα σκόρπισαν στους 5 ανέμους.
Αναπτύσσεται μια πολιτική ορολογία που μοιάζει με τη «λιποδιάλυση» που υπόσχονται τα ινστιτούτα αδυνατίσματος. Μόνο που το «λίπος» που πρέπει να «καεί» στην προκειμένη περίπτωση είναι οι κατακτήσεις των δυνάμεων της εργασίας. Μιλάμε για τονπυρήνα μιας λογικής που φαίνεται να έχει διανύσει χιλιόμετρα πολλά στις τεχνικές του Θατσερισμού την περίοδο που ονόμαζαν «τάξη» τη διάλυση των υπολειμμάτων του κράτους πρόνοιας, την ιδιωτικοποίηση και την καταδίκη χιλιάδων ανθρώπων στην απόλυση και την ανεργία.
Η ΥΓΕΙΑ
Την ίδια ώρα ο περιορισμός των δαπανών των δημόσιων νοσοκομείων και η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, έχει φέρει σε απόγνωση εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένους, ανάμεσά τους 200.000 μόνιμους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς.
Σε ο,τι αφορά τη νοσοκομειακή περίθαλψη, το μόνο που βλέπει κανείς είναι εγκατάλειψη και ελλείψεις σε προσωπικό, εργαστήρια, αναλώσιμα. Νοσοκομεία υποβαθμίζονται σε Κέντρα Υγείας, ενώ υφιστάμενα Κέντρα Υγείας και Ιατρεία καταργούνται ή συγχωνεύονται διαδοχικά. Την ίδια στιγμή οι εισφορές μας για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που καταβάλλουμε αδιάλειπτα, παραμένουν σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, ενώ τα ήδη καταβεβλημένα έχουν κάνει φτερά σε «δομημένα ομόλογα» και υπέρογκες προμήθειες φαρμακευτικού υλικού, με ευθύνη των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ. Αυτό, λοιπόν, το αίσχος ονομάζεται «πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας».
Η κυβέρνηση σε συμφωνία με την ΕΕ και το ΔΝΤ, αφού περιέκοψαν δραστικά μισθούς και συντάξεις, επέβαλλαν μια χωρίς ιστορικό προηγούμενο φοροεπιδρομή σε βάρος των εργαζομένων, απαλλάσσοντας για άλλη μια φορά το κεφάλαιο, αφού διέλυσαν κομμάτι -κομμάτι τις δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες και αφανίζουν τα δημόσια κοινωνικά αγαθά βάλθηκαν να αφανίσουν την κοινωνική ασφάλιση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καταληστεύοντας ταυτόχρονα όλα εκείνα τα χρηματικά ποσά, που τόσα χρόνια ανελλιπώς αποδίδαμε στα ταμεία για να εξασφαλίσουμε την στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη.
Την δια στιγμή που συνεχίζουμε να καταβάλουμε όλο και πιο αυξημένες εισφορές , που οι μισθοί μας συνεχώς κατακρεουργούνται και οι φόροι και τα χαράτσια πέφτουν βροχή, εμείς καλούμαστε να πληρώνουμε πια και την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη. Μέχρι τώρα προσπαθούν να μας εξοντώσουν με τις περικοπές των μισθών, των συντάξεων και των δικαιωμάτων μας τώρα μας εξοντώνουν και βιολογικά! Δεν είναι τυχαίο ότι σε όσες χώρες έχουν εφαρμοστεί παρόμοιες «θεραπείες σοκ» από τους «γιατρούς» του ΔΝΤ , έχει μειωθεί το προσδόκιμο ζωής.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί ρωτάμε: Γιατί αλήθεια πληρώναμε τόσα χρόνια;
• Για να καταργηθεί ο ΟΠΑΔ και να ενταχθούμε στον ΕΟΠΥΥ, ταυτόχρονα με τους ασφαλισμένους σε ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ αλλά με πολύ λιγότερους συμβεβλημένους ιατρούς;
• Για να μην έχουμε συμβεβλημένους γιατρούς βασικών ειδικοτήτων;
• Για να μην έχουμε συμβεβλημένα εργαστήρια παρακλινικών εξετάσεων;
• Για να μετατραπεί η επίσκεψή μας σε συμβεβλημένο ιατρό σε κλήρωση λαχείου (εξαρτώμενη από τον μέγιστο αριθμό επισκέψεων ανά εβδομάδα ή μήνα) ;
• Για να οδηγηθούμε σε εγκαταλελειμμένα δημόσια νοσοκομεία, με ελλείψεις σε προσωπικό, σε εργαστήρια και αναλώσιμα;
• Για να υποστούμε την ταλαιπωρία των ραντεβού στα νοσοκομεία, μετά από εβδομάδες ή και μήνες ακόμη, για χρόνιες παθήσεις ή και για μια απλή συνταγογράφηση;
• Για να αναγκαζόμαστε να παίρνουμε άδεια προκειμένου να επισκεφτούμε νοσοκομειακούς γιατρούς, αφού οι επισκέψεις γίνονται μόνο πρωινές ώρες;
• Για να μας εγκρίνονται παρακλινικές εξετάσεις σε όλο και μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, σε ολοένα και λιγότερες εξετάσεις, με ολοένα και περισσότερη πληρωμή ;
• Για να αυξηθεί η συμμετοχή μας στην αγορά φαρμάκων;
ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ – ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
Κι αν το «μαχαίρι» στους μισθούς και στις συντάξεις των εκπαιδευτικών που οδηγούνται μήνα με το μήνα σε φτωχοποίηση είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που πρέπει να αντιμετωπιστεί μαζί με την υποχρηματοδότηση του δημόσιου σχολείου, κι αν η πληθωρικές τάξεις που βαθαίνουν το κράτος της αμάθειας είναι ένα εξόχως σημαντικό ζήτημα στο οποίο πρέπει να δοθεί απάντηση από εκπαιδευτικούς και γονείς και μαθητές, εξίσου σημαντικό θέμα είναι και η συντριπτική μείωση των διορισμών και των προσλήψεων εκπαιδευτικών που χτυπάει στον πυρήνα του δημόσιου σχολείου.
Η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ, τα πρωτοβάθμια σωματεία των εκπαιδευτικών, οι επιτροπές των αδιόριστων εκπαιδευτικών, οι εργαζόμενοι γονείς, οι μαθητές, οφείλουν άμεσα να οργανώσουν το πιο ενωτικό μέτωπο για να αντιμετωπίσουν με τη μαχητικότητα που αρμόζει τους εχθρούς της δημόσιας εκπαίδευσης.
Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δεν φαίνεται να μπορεί να υπολογίσει καλά τα πράγματα και κυρίως δεν νοιάζεται να συμβουλευθεί από την ιστορία. Οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι γονείς, οι μαθητές δεν θα μείνουν για πολύ ναρκωμένοι και άβουλοι. Είναι τόσα τα προβλήματα που τους τρώνε τα σωθικά που μια σπίθα μπορεί να ανάψει αργά ή γρήγορα νέα φωτιά στον κάμπο με τα παρατημένα ξερόκλαδα. Όσοι έχουν μάτια να δουν και την τιμιότητα να πιστέψουν στα μάτια τους αναγνωρίζουν ότι πλέον η φωτιά δεν αφορά τους άλλους αλλά το δικό τους σπίτι.
* Η Αγγελική Φατούρου είναι μέλος του Δ.Σ της ΟΛΜΕ και ο Χρήστος Κάτσικας είναι Ειδικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων (ΠΕΦ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου