Το Τιτίβισμα της Τρομοκρατίας;

Του Βίκτωρα Τσιλώνη

Στην Πάρο και πάλι, λοιπόν, μετά την τραγική υπόθεση ληστείας και βιασμού 15χρόνης, ένα δεύτερο έγκλημα ήρθε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να ταράξει τα νερά του γνωστού μέχρι πρότινος για την ηρεμία του νησιού με τους περίπου 13000 μόνιμους κατοίκους. Έτσι, εκεί που όλοι είχαν αρχίσει να ομιλούν για τους «πακιστανικούς δράκους» που παρέμειναν καλά «κρυμμένοι» την τελευταία 15ετία στη χώρα μας και γι’ αυτό τους αγνοούσαμε, η δολοφονία του επίδοξου ήρωα ταξιτζή μετά από τη ληστεία του τοπικού υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας γρήγορα μετέφερε τη συζήτηση στην ελληνική τρομοκρατία.
Ο συλληφθείς Αναστάσιος Θεοφίλου φέρεται λοιπόν να είναι μέλος της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς», η οποία αποτελεί μάλλον την τελευταία, πιο σοβαρή τρομοκρατική οργάνωση μετά την επίσημη εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη» τον Ιούλιο του 2002.
Δεν είναι βέβαια καθόλου περίεργο ότι ο Θεοφίλου εκτός από μέλος της παραπάνω οργάνωσης διατηρούσε δύο ιστολόγια (Παρανουαρικό: 1)http://paranoiriko.blogspot.gr 2) http://paranoiriko.tumblr.com) και είχε φυσικά, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των συνομηλίκων του, λογαριασμούς σε Κοινωνικά Δίκτυα, όπως το Προσωποβιβλίο (Facebook) και τον Τιτιβιστή (Twitter).
Μέσα από αυτά τα διαδικτυακά κανάλια ευρείας επικοινωνίας εξέφραζε κι αυτός τις απόψεις του για την κοινωνική, πολιτική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα. Μολονότι ο λογαριασμός του στο Προσωποβιβλίο είναι από την Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012 απενεργοποιημένος (Tassios Thita), ελέω ή λόγω της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, ο λογαριασμός του στον περίφημο Τιτιβιστή είναι ακόμη ενεργός, όπως και αρκετό υλικό των ιστολογίων του.
Διαβάζοντας κανείς ξανά τα κείμενα και τις απόψεις του, βλέπει ότι αυτές ποικίλουν από έξυπνες, χιουμοριστικές, ουσιαστικές ή φανταστικές ως συνηθισμένες κοινότοπες ή ακραίες.
Για τους διορισμούς των νέων υπουργών καυστικά αναμεταδίδει: «Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, ο Αθανάσιος Ανδρεουλάκος, Βασιλικός Επίτροπος της Χούντας».
Για τους συνεχιζόμενους θανάτους των λαθρομεταναστών: «Ο Έβρος συνεχίζει και ξεβράζει πτώματα! Επιτέλους γίναμε «πολιτισμένη Ευρώπη» στήνοντας φράχτες».
Για την αστυνομοκρατία: «Δεν σε χρειάζομαι άλλο Μπάτμαν γιατί τώρα έχω την ομάδα ΔΙΑΣ».
Για την ταλαιπωρία του Βασίλη Ξηρού από τις αστυνομικές αρχές μολονότι το δικαστήριο είχε αποφασίσει την αναστολή της ποινής του για πέντε μήνες για ιατρικούς λόγους σημειώνει «ρε καθάρματα άντε να ληστέψετε κανένα προποτζίδικο και αφήστε ήσυχο τον άνθρωπο!!»
Επιπλέον, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές της 16^ης Ιουνίου 2012 αναφέρει: «Στο ερώτημα Τσίπρας ή τανκς λέμε Τσίπρας. Στο ερώτημα Τσίπρας ή χάος λέμε χάος!»
Για την αυτοκτονία ενός Αφγανού κρατουμένου σε αστυνομικό κρατητήριο σημειώνει δηκτικά: «Αφού δεν αυτοκτόνησε επειδή χρωστούσε στο δημόσιο ας μην το κάνουμε θέμα».
Τέλος σ’ ένα άλλο του τιτίβισμα προσπαθεί να καταδείξει τα τρωτά του σωφρονιστικού συστήματος στην Ελλάδα παραπέμποντας σε απόσπασμα ταινίας για τις φυλακές ανηλίκων που είναι αναρτημένο στο Γιουτιούμπ: http://www.youtube.com/watch?v=MON5WGOViWI&feature=related
Σ’ ένα από τα τελευταία του κείμενα με τίτλο «Καθημερινή Ιστορία Παραβατικής Τρέλας» αποτυπώνει με ευφράδεια τους προσωπικούς του προβληματισμούς για την δική του διαδρομή ως σήμερα αλλά και τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας:
«Ξαπλώνω στον καναπέ και αναλογίζομαι την ζωή μου…. Γιατί πήρα αυτόν τον δρόμο. Αναρωτιέμαι αν είχα άλλες επιλογές. Σκέφτομαι πως είμαι ένας μικρός εγκληματίας. Όλα ξεκίνησαν κατά λάθος. Ή σχεδόν κατά λάθος. Σκέφτομαι πως στην πραγματικότητα τα εγκλήματα μου είναι πολιτικά…. Από παιδί παρακολουθούσα το αστυνομικό ρεπορτάζ. Τρόμαζα με τον Δημητροκάλη, γελούσα με τον Σεχίδη, εκστασιαζόμουν με την 17Ν. Ενηλικιώθηκα με την θορυβώδη απόδραση Πάσσαρη. Αργότερα έπιασα δουλειά σ’ ένα καφέ….Το αφεντικό χτυπούσε αποδείξεις ακόμα και για το τρίτο ποτό τού κάθε πελάτη. Το αντίθετο έλεγε είναι κλοπή! Το αφεντικό δεν μου κολλούσε ένσημα γιατί δεν έβγαινε. Το αφεντικό δεν ένοιωθε κλέφτης… Βρήκα πιο ελκυστική, την λιγότερο υποκριτική, ηθική του Πάσσαρη…»
Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν όμως ότι τα τιτιβίσματα ενός φερόμενου ως τρομοκράτη είναι τα τιτιβίσματα ενός φυσιολογικού ανθρώπου με τις όποιες ιδιαιτερότητες, προτερήματα και ελαττώματα συνθέτουν μια ανθρώπινη προσωπικότητα.
Με άλλα λόγια, πέρα από τις όποιες ακραίες θέσεις ή τα φανταστικά διηγήματα με θέμα τη κοινότοπη δολοφονία του εργοδότη και κατόπιν των εμφανιζόμενων αστυνομικών (και όχι π.χ. του Προέδρου της Δημοκρατίας ή των μελών της Τρόικας), τα κείμενα και τα τιτιβίσματα του Αναστάσιου Θεοφίλου απηχούν σε μεγάλο βαθμό τον προβληματισμό μιας ολόκληρης γενιάς που νιώθει απομονωμένη, άνεργη-υποαπασχολούμενη και εγκλωβισμένη.
Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό του τιτιβίσματος της τρομοκρατίας που οφείλει η υποτιθέμενη ευνομούμενη Πολιτεία να λάβει σοβαρά υπόψιν της.

www.intellectum.org