Αντί ευχών

Της Ελένης Δεδούση

Τα Χριστούγεννα διαχρονικά είναι γιορτή χαράς και ελπίδας και είθισται ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις, ανταλλάζουμε ευχές.
Αλήθεια, σ' αυτά τα Χριστούγεννα τι θα μπορούσαμε να ευχηθούμε όταν το τέλος του 2014 βρίσκει την πλειοψηφία της κοινωνίας γονατισμένη και σχεδόν το μισό πληθυσμό της χώρας κάτω από το όριο της φτώχειας; ;
Τι να ευχηθούμε αν τα άλλοτε αυτονόητα δικαιώματα της πρόσβασης στην υγεία και την εκπαίδευση έχουν καταστεί πλέον προνόμια για τους λίγους, για τους ''έχοντες'' ;
Τι ευχές να κάνουμε όταν το νέο έτος από την ανατολή του κιόλας ξεκινούν οι μαζικοί πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας ;
Για ποιες ευχές μπορούμε να μιλάμε όταν ο αυταρχισμός, η περιστολή των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων αποτελούν πια '' κανονικότητα'', στερώντας μας έτσι την όποια ανάσα ελευθερίας;
Άραγε τι χώρο να έχουν οι ευχές όταν η Δικαιοσύνη από πυλώνα της Δημοκρατίας, μετατρέπεται σε φορέα επιβράβευσης των ισχυρών;
Η όποια διάθεση για μια ευχή δυστυχώς αφήνει τη θέση της στην οικτρή πραγματικότητα που έχει καταδικάσει η σκληρή ταξική πολιτική ηγεσία το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.
Όμως αυτά τα Χριστούγεννα, όπως όλα δείχνουν, ίσως είμαστε κοντά περισσότερο από κάθε άλλη φορά στο να αναχαιτιστεί αυτή τη κατάσταση.
Γιατί ο πολιτικός βίος της ακροδεξιάς κυβέρνησης Σαμαρά βρίσκεται στο τέλος της. Σύντομα ο κυρίαρχος λαός θα εκφραστεί και θα δώσει εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το πολιτικό του σχέδιο για τη σωτηρία της κοινωνίας, ένα σχέδιο το οποίο διέπεται κυρίως από ταξική μεροληψία υπέρ των φτωχών, των μέχρι τώρα ''αόρατων'' και κατά των πλουσίων.
Όλες και όλοι όμως οφείλουμε να έχουμε επίγνωση ότι το πρόγραμμα της Κυβέρνησης της Αριστεράς για να καταστεί υλοποιήσιμο, προϋποθέτει αφενός την αλλαγή νοοτροπίας, που σημαίνει ότι έννοιες όπως η αλληλεγγύη, η συνεργασία, κοινωνική δικαιοσύνη, θα κερδίζουν σιγά-σιγά έδαφος από τις τώρα κυρίαρχες (χυδαίος ανταγωνισμός, ατομικισμός), αφετέρου απαιτεί την αυτενέργεια των ''από κάτω'', την συμμετοχή τους, αφού μια Αριστερή Κυβέρνηση ουσιαστικά αποτελεί ένα καίριο εργαλείο στα χέρια των ''υποτελών'' για την προώθηση των συμφερόντων τους.
Αν μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι δεν είναι άλλο από τον μόνιμο και διαρκή αγώνα για την οικοδόμηση ''ενός άλλου κόσμου'' (που μπορεί να είναι εφικτός), που ουσιαστικά αποτελεί την πραγματική παρακαταθήκη για ένα καλύτερο αύριο για όλες και όλους μας.

Η Ελένη Δεδούση είναι μέλος Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αττικής http://left.gr