Τα τελευταία λόγια του ήρωα V από την ταινία V for Vendetta λίγο πριν πεθάνει μαζί με ένα αυταρχικό καθεστώς.
Ευτυχώς, για μια φορά η ζωή είχε καλύτερο τέλος από μια ταινία του Hollywood. Ο Νίκος Ρωμανός έζησε. Παρόλα αυτά, το αυταρχικό καθεστώς που ζούμε πρέπει να πεθάνει.
Μας χωρίζει μεγάλο πολιτικό χάσμα, τόσο απέναντι στον φανταστικό V όσο και στον πολύ πραγματικό Νίκο Ρωμανό. Μας θυμίζουν και οι δύο όμως ότι οι ιδέες είναι ισχυρότερες από τους αριθμούς.
Τις τελευταίες μέρες ζήσαμε κάτι που οι τελευταίοι τυχεροί το θυμόμαστε σαν κίνημα του Μάη-Ιούνη, ή κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Την ήττα δηλαδή μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Μέχρι τελευταίας στιγμής μέσα στο βουλή η ΝΔ, Η Χρυσή Αυγή και το ΠΑΣΟΚ υπέγραφαν τη θανατική καταδίκη του απεργού πείνας. Μια άνετη πλειοψηφία.
Την ίδια στιγμή, ο ίδιος ο Ρωμανός, μετά από ένα μήνα απεργία πείνας ξεκινά απεργία δίψας. Στους δρόμους επικρατεί ένα κίνημα αλληλεγγύης που καταλαμβάνει κτήρια, κάνει πορείες, διεκδικεί το αυτονόητο. Το δικαίωμα στη ζωή με αξιοπρέπεια για όλους, με αρχή τον φυλακισμένο Ρωμανό. Ο ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή δε διαθέτει καμιά πλειοψηφία. 72 βουλευτές. Παρόλα αυτά, όμως, δεν το έβαλε πότε κάτω. Άρχισε και συνέχισε να δίνει μια μάχη. Το τελευταίο βράδυ συσπειρώνεται γύρω από την τροπολογία η ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ. Παραμένουν λιγότεροι. Ούτε όμως το κίνημα αλληλεγγύης το βάζει κάτω. Κόσμος συγκεντρώνεται έξω από τη βουλή. Ξέρει ότι την πλειοψηφία την έχουν οι ακροδεξιοί και οι φασίστες μέσα στη βουλή, οι οποίοι καλοβλέπουν το χάος. Δεν τα παρατάνε όμως, επειδή είναι λιγότεροι. Αρνούνται να θυσιάσουν το Ρωμανό και τις ιδέες τους για χάρη των αριθμών. Αρνούνται να χάσουν επειδή είναι λιγότεροι. Ο χρόνος πιέζει.
Τελευταία στιγμή υποχωρεί το ΠΑΣΟΚ. Η ΝΔ, η Χρυσή αυγή και οι «πρόθυμοι» ακραίοι του κέντρου συνεχίζουν να έχουν την πλειοψηφία. Η πίεση, όμως, τους οδηγεί να πάνε σε ονομαστική ψηφοφορία την επόμενη. Οι δυνάμεις μας δίνουν τις μάχες τόσο στη βουλή όσο και στους δρόμους. Ξέρουμε ότι τα νούμερα δε βγαίνουν.
Την επόμενη μέρα η ΝΔ ακόμα, και η χρυσή αυγή, ακούει το ομόφωνα χωρίς να αντιδρά. Οι ιδέες και οι μάχες τελικά αποδείχτηκαν δυνατότερες από τα νούμερα.
Όπως είπαμε, όμως, θέλουμε να νικήσουμε. Και το παραπάνω γεγονός μας θύμισε πάλι ότι για να το κάνουμε δε χρειαζόμαστε κομπιουτερακιά, Excel και αριθμούς. Χρειαζόμαστε προσήλωση και επιμονή στο σχέδιό μας.
Στην ψήφο για τον Ρωμανό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κέρδισε γιατί έταξε θέσεις σε ψηφοδέλτια. Τα υπόλοιπα κόμματα που συσπειρώθηκαν γύρω από την τροπολογία τα ανάγκασε η πίεση του δρόμο, και όχι κάποιες καλοδουλεμένες συμφωνίες. Ούτε θα κέρδιζε πότε αν σκεφτόταν εξαρχής ότι δε μπορεί να σηκώσει μια κόντρα επειδή δεν έχει τους αριθμητικους συσχετισμός. Κέρδισε γιατί τόλμησε να πιστέψει ότι ακόμα και σε αυτή τη βουλή μπορεί να νικήσει. Κέρδισε γιατί το κίνημα αλληλεγγύης τόλμησε να πιστέψει ότι σε αυτή την κοινωνία μπορεί να νικήσει. Κέρδισε γιατί ο Νίκος Ρωμανός πίστεψε ότι οι ιδέες του και τα δικαιώματά του μπορούν να δικαιωθούν. Εν ολίγοις, κερδίσαμε γιατί δώσαμε τη μάχη.
Σε λίγο έρχεται η εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας. Μπορούμε να χάσουμε τον χρόνο μας σε υπολογισμούς και σε διαπραγματεύσεις. Τότε, όμως, εκτός από τον χρόνο μας θα χάσουμε και τη μάχη, γιατί ο αντίπαλος ξέρει να κάνει αυτή τη δουλειά καλύτερα. Αντί να αγχωνόμαστε για αριθμούς λοιπόν, θα ήταν πιο δημιουργικό να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε μέχρι τις 29, και στις 29 για να τους ταράξουμε τόσο συθέμελα που δε θα τους βγαίνουν οι αριθμοί, όσο και αν το θέλουν.
Ο χρόνος πιέζει και πάλι. Και πάντα θα πιέζει. Όπως τις περισσότερες φορές, στην αρχή μιας μάχης θα είμαστε λιγότεροι. Γιατί, δυστυχώ,ς σε αυτό το σύστημα που ζούμε, ακόμα και τα πιο αυτονόητα δε γίνονται αποδεκτά από την πλειοψηφία.
Έχουμε δύο επιλογές λοιπόν. Να περιμένουμε να γίνουνε περισσότεροι για να δώσουμε μάχες, και μέχρι τότε να συνηθίζουμε να χάνουμε και τελικά να παραμένουμε και λιγότεροι και απογοητευμένοι. Ή να πιστεύουμε στις ιδέες μας, να δίνουμε κάθε μάχη από θέμα αξιών ακόμα και όντας λιγότεροι και μέσα από τη μάχη να γινόμαστε περισσότεροι και καλύτεροι. Και να νικάμε. Γιατί η ιστορία γράφεται από τις μάχες και τις συγκρούσεις, και όχι από τις πράξεις και τους αριθμούς. Οι νέες πλειοψηφίες γεννιούνται μέσα από την πάλη και όχι μέσα από τα χαρτιά. Να «μη φοβόμαστε μήπως χάσουμε, λοιπόν, για να τολμάμε να νικήσουμε», παραφράζοντας ένα παλιό σύνθημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου