Του Ιάσονα Σχινά-Παπαδόπουλου Ο πόλεμος συνεχίζεται! Παραταγμένοι στο πεδίο της μάχης και ο αντίπαλος πυροβολεί ακατάπαυστα. Σε αυτόν τον πόλεμο ο αντίπαλος χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να επιτύχει τον σκοπό του! Έχει επιλέξει να διαλύσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο σε αυτή την κοινωνία, να αφανίσει κάθε δικαίωμα που με αίμα και ιδρώτα κατέκτησε ο κόσμος της δουλειάς δεκάδες χρόνια τώρα. Το «να γίνει η κρίση ευκαιρία» είναι κάτι που συναντάμε διαρκώς σε κάθε τους κίνηση. Τρικομματική κυβέρνηση, τραπεζίτες, μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοκαναλάρχες-μεγαλοεκδότες-μεγαλοδημοσιογράφοι και φασίστες βρίσκονται απέναντι από την κοινωνία. Σε χρόνο dt, με τις καλοκαιρινές θερμοκρασίες στα ύψη, η περιουσία του ελληνικού λαού ιδιωτικοποιείται, για την ακρίβεια ξεπουλιέται κοψοχρονιά (ΑΤΕ-Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο), τα κοινωνικά αγαθά (νερό-ενέργεια-παιδεία-υγεία) εμπορευματοποιούνται, ο σεξισμός και ο ρατσισμός ανθίζουν και η καταστολή του κράτους τσακίζει από τους εργάτες της Χαλυβουργίας μέχρι «της γης τους κολασμένους» μετανάστες. Η καμμένη γη σφραγίζεται από κάθε μορφής κοινωνικό κανιβαλισμό, που απεικονίζεται σε κάθε όψη της καθημερινότητας, σε βιασμούς, σε πιστολίδια έξω από τράπεζες, σε μαχαιρώματα μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας και σε επιχειρήσεις-σκούπα που αναδεικνύουν το αρχαίο ελληνικό φιλόξενο πνεύμα.
Τα δελτία των 8, χωρίς να κρατούν ούτε τα προσχήματα πλέον, αξιοποιώντας υπαρκτά προβλήματα, τοποθετούν το μεταναστευτικό και τα θέματα ασφάλειας, πολύ ψηλά στη λίστα της επικαιρότητας, υποβαθμίζοντας τις εφαρμοζόμενες μνημονιακές πολιτικές, όσο και τις κοινωνικές τους επιπτώσεις. Σπορά μίσους και ρατσισμού, φόβος και ξενοφοβία. Στρώνουν κόκκινο χαλί σε κάθε λογής χρυσαυγίτη. Ψευτοδιλήμματα αναπαράγονται διαρκώς και το δίπολο ημεδαπών- αλλοδαπών δηλητηριάζει την κοινωνία. Ο κοινωνικός αυτοματισμός δίνει και παίρνει, ενώ μεγαλοκαναλάρχες και μεγαλοεργλάβοι επενδύουν (κυριολεκτικά) στη γκετοποίηση των απαξιωμένων αστικών κέντρων.
Σε ένα «παράλληλο σύμπαν», κυβέρνηση και τρόικα «ευλογούν» τα μέτρα του μνημονίου «number 3-επιχείρηση κοινωνικής εξολόθρευσης». Την ίδια στιγμή, η ανεργία εκτινάσσεται σε εξωφρενικά νούμερα, της τάξεως του 23,1%, 53.000 παιδιά μένουν εκτός βρεφονηπιακών σταθμών, οι φοιτητές προετοιμάζονται για δίδακτρα, η 13η και 14η σύνταξη πηγαίνουν περίπατο και οι δημόσιοι υπάλληλοι βρίσκονται στο κατώφλι της εφεδρείας. Ένα σκηνικό κοινωνικής εξαθλίωσης και απόγνωσης προβάλλεται μπροστά μας, με κάποιους να επιδιώκουν να κοιτάμε προσηλωμένοι το δάκτυλο, αγνοώντας το φεγγάρι.
Στο φόντο αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου από κάθε λογής κρατικοδίαιτη αστική φυλλάδα. Γνωστοί καρχαρίες της νύχτας, του μαύρου χρήματος και των ελβετικών λογαριασμών, τον κατηγορούν αδιαλείπτως για τη μη υπεράσπιση των ελλήνων εργαζομένων. Ποιοι το κάνουν αυτό; Εκείνοι που αφήνουν εργαζόμενους απλήρωτους και ανασφάλιστους, εκείνοι που στοχοποιούν απεργούς και τους προσάπτουν την κατηγορία της συντεχνίας, εκείνοι που επικροτούν την εισβολή των ΜΑΤ στη Χαλυβουργία, όλοι εκείνοι που τρίβουν τα χέρια τους μπροστά στα νέα μέτρα εσωτερικής υποτίμησης και πλουτίζουν στις πλάτες του ελληνικού λαού. Αυτοί θα κατηγορήσουν την αριστερά; Ρητορικό το ερώτημα. Είναι δεδομένο πάντως πως προσαρμόζονται εύκολα στις συνθήκες. Βάζουν το λιθαράκι τους και αυτοί στον εκφασισμό της κοινωνίας ακολουθώντας παράλληλα μορφές γκεμπελίστικης προπαγάνδας.
Απέναντι σε όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ, ταξικά μεροληπτικός, θα συνεχίσει να συγκρούεται με κάθε λογής κοινωνική αδικία. Θα δίνει το «παρών» σε κάθε κοινωνικό αγώνα και θα στοχεύει στην ανατροπή κάθε πτυχής της βαρβαρότητας που βιώνουμε. Η ελπίδα μένει ζωντανή και μετά τις εκλογές και ενσαρκώνεται σε κάθε μορφή αντίστασης και ανυπακοής, από τα δίκτυα αλληλεγγύης μέχρι τον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα ορυχεία χρυσού. Μέσα και έξω από τη βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδεικνύει τη γύμνια της πολιτικής τους. Θα παραμένει κομμάτι όλων εκείνων που βιώνουν στο πετσί τους την βάρβαρη πολιτική των μνημονίων, ανεξαρτήτως χρώματος και εθνικότητας. Θα παραμένει κομμάτι όλων εκείνων που έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με την φασιστική βία. Όλων εκείνων που καθημερινά παλεύουν για να υπερασπιστούν το μεροκάματό τους, για να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στη δουλειά και σε μια ζωή με αξιοπρέπεια, ενάντια στην εξαθλίωση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς,
χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς
Κώστας Βάρναλης
χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς
Κώστας Βάρναλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου