Σκοτώνεται ο άτυχος ομογενής στο Μανχάταν και η είδηση φιλοξενείται στα περισσότερα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στα δελτία ειδήσεων των καναλιών. Αυτοκτονούν συμπολίτες μας, ψάχνεις την είδηση σε κάνα μπλογκ ή στα social media…
Μάταια ψάχνει κανείς αξιόπιστες μετρήσεις του ρυθμού της αύξησης των αυτοκτονιών στη χώρα μας. Η ακραία φτώχεια -και τα συνεπακόλουθά της- που έχει επιβληθεί στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, έχει καταστήσει το φαινόμενο των αυτοκτονιών σχεδόν καθημερινό. Κι όμως. Μόνο διάσπαρτες ειδήσεις. Καμία σοβαρή ενασχόληση.Είναι μόνο, όπως γράφουν η Μ. Αλεβιζοπούλου, η Ντ. Ιωακειμίδου και η Μ. Σπύρου, στο σχετικό ρεπορτάζ τους που δημοσιεύεται στο τεύχος του UNFOLLOW που κυκλοφορεί, επειδή «οι απολογητές των κυβερνήσεων της κρίσης σπεύδουν να ξεκαθαρίσουν πως όσοι μιλάτε για τις αυτοκτονίες, ευθύνεστε για αυτές που θα ακολουθήσουν»; Ή είναι και μια ακόμη απόδειξη της διαπλοκής των μιντιαρχών και της πλήρους εναρμόνισης τους με τις επιταγές της εξουσίας;
Και μολονότι ο θάνατος είναι τόσο νομοτελειακός που δεν «μετριέται», εντούτοις μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως αν αποτελεί είδηση ένα ατύχημα, εννοείται πως αποτελεί είδηση μια αυτοκτονία. Πόσο μάλλον πολλές αυτοκτονίες, που τείνουν να λάβουν τη μορφή κοινωνικού φαινομένου…
Ψάχνοντας κανείς να βρει στοιχεία για την αύξηση των αυτοκτονιών στη χώρα μας σκοντάφτει σε ένα σωρό διαφορετικές απόψεις και ουκ ολίγα αντικρουόμενα αποτελέσματα. Σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό Lancet, όπως γράφει το ρεπορτάζ του UNFOLLOW, ισχύει γενικά πως σε κάθε αύξηση της ανεργίας κατά 3% αντιστοιχεί μια αύξηση κατά 5% των αυτοκτονιών. Όμως, παρότι πρόκειται για φαινόμενο το οποίο καταγράφεται και παρακολουθείται για πολλά χρόνια, το τι ακριβώς ισχύει στην Ελλάδα των μνημονίων παραμένει θολό και τα κυρίαρχα ΜΜΕ δεν έχουν καμιά διάθεση να το θίξουν στα σοβαρά.
Μια απλή αναζήτηση στο google αρκεί για μας μπερδέψει ακόμη περισσότερο. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ τα στοιχεία-σοκ τον Σεπτέμβριο του 2013 δείχνουν αύξηση των αυτοκτονιών κατά 43%. Σύμφωνα με τον ΣΚΑΪ, η αύξηση είναι ακόμη πιο τραγική, καθώς το ποσοστό έχει διπλασιαστεί. Αν πιστέψει όμως κανείς τον Άδωνι Γεωργιάδη -σε παλαιότερα tweets- δεν πρόκειται παρά για ένα μικρό ποσοστό που θα πρέπει να μας ικανοποιεί κιόλας, δεδομένης της τεράστιας κρίσης. Αν πιστέψουμε πάλι τον Γρηγόρη Ψαριανό, από παλιότερη τηλεοπτική παρουσία του, για τις αυτοκτονίες φταίει η ερωτική απογοήτευση και είναι λαϊκισμός να συνδέονται με την κρίση. Άλλωστε, αυτοκτονίες υπήρχαν πάντα, όπως μας ενημέρωσε.
Η τραγική δημοσιογραφική πραγματικότητα αποδεικνύει πως οι αυτόχειρες ποτέ δεν αποτέλεσαν σταθερά πρώτο θέμα της επικαιρότητας και ποτέ δεν αποτέλεσαν θέμα σοβαρού ή, αν προτιμάτε, συντεταγμένου ρεπορτάζ από τα μεγάλα ΜΜΕ, με αποτέλεσμα να υπάρχουν άνθρωποι που είναι πεπεισμένοι ότι τέτοιου τύπου ειδήσεις δεν είναι παρά μια ακόμη αντικυβερνητική προπαγάνδα.
Ίσως, τελικά, να έχουμε απαιτήσεις. Ίσως να παριστάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε. Άλλωστε, από μια είδηση του τύπου «Σε φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα οι αυτοκτονίες» (αν κάνουμε μια υπόθεση για το πώς θα μπορούσαν να το «παίζουν» τα κανάλια…), ίσως να είναι προτιμότερη -ως πιο ένοχη- η σιωπή τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου