Οι κάλπες καταγράφουν τη μεγαλύτερη στροφή προς την Αριστερά από το 1958, όταν η ΕΔΑ αναδείχτηκε αξιωματική αντιπολίτευση με 25%. Το μήνυμά τους είναι ένα προσκλητήριο για κλιμάκωση των αγώνων για να ξηλώσουμε τα Μνημόνια, τις Τρόικες και το χρεοκοπημένο σύστημά τους.
Πήρε συντριπτικές διαστάσεις η ήττα της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου με επικεφαλής τον Παπαδήμο . Η Τρόικα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ είχε 266 έδρες στη Βουλή το 2009 και τώρα αθροίζει μόλις 149 ακόμα και με το μπόνους 50 εδρών του καλπονοθευτικού εκλογικού νόμου. Το ΠΑΣΟΚ
δεν κρατάει ούτε το ένα τρίτο της δύναμής του, η ΝΔ πέφτει κάτω από το 20% και το ΛΑΟΣ μένει έξω από τη Βουλή.
Το οργισμένο τσουνάμι που τους χτύπησε στρέφεται μαζικά προς τα αριστερά. Το άθροισμα των ψήφων όλων των κομμάτων της Αριστεράς ανεβαίνει από 872.000 το 2009 στα 2.115.000 τώρα. Ένας στους τρεις ψηφοφόρους διάλεξε αριστερό ψηφοδέλτιο στην κάλπη, ποσοστό πρωτοφανέρωτο για την Ελλάδα.
Η στροφή αριστερά είναι καρπός ενός κύματος αγώνων που ξεδιπλώνεται με ορμή δυο χρόνια τώρα και έχει τις ρίζες του σε ξεσπάσματα που προηγήθηκαν. Οι νεολαίοι που ξεσηκώθηκαν το Δεκέμβρη του 2008 μετά τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, οι απεργοί που έδωσαν μάχες στις συγκοινωνίες, στους δήμους και στα νοσοκομεία και έκαναν καταλήψεις σε υπουργεία, οι 17 Πανεργατικές της τελευταίας διετίας και ο κόσμος που πλημμύριζε το Σύνταγμα και τις πλατείες των άλλων πόλεων, οι απεργοί της Χαλυβουργίας, του Άλτερ και της Ελευθεροτυπίας που συνεχίζουν - να ποιοι είναι οι μαχητές που οδήγησαν πάνω από δυο εκατομμύρια προς τα αριστερά. Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποιο «συγκυριακό» ή «ευκαιριακό» φαινόμενο.
Μόνο έτσι μπορούμε να καταλάβουμε πώς έπεσαν στο κενό οι εκβιασμοί και οι μεθοδεύσεις του κάθε Βενιζέλου και του κάθε Σαμαρά. Υπολόγιζαν ότι η κινδυνολογία τους θα τρομάξει τον κόσμο. Έλεγαν σε όλους τους τόνους ότι η ψήφος για τα κόμματα της αριστεράς σημαίνει επιστροφή στη δραχμή, πέταγμα έξω από την «ευρωπαϊκή ομπρέλα» και χειρότερη οικονομική καταστροφή. Αλλά αντί να τρομάξουν τον κόσμο τον αγρίεψαν. Στην αρχή της άτυπης προεκλογικής περιόδου ο κύριος αποδέκτης της στροφής από το ΠΑΣΟΚ ήταν η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, από την οποία έλπιζαν σε επαναπατρισμό ψηφοφόρων. Στο τέλος κύριος αποδέκτης αποδείχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο κατηγορούσαν για επιστροφή σε «παλαιοκομμουνιστικές θέσεις». Η δυναμική του κόσμου είναι να προχωρήσει όλο και πιο αριστερά.
Καμένο αποδείχθηκε και το χαρτί του ρατσισμού με το οποίο ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προσπάθησαν συστηματικά να αποπροσανατολίσουν το ρεύμα προς τα αριστερά. Οι υστερικές κραυγές του Σαμαρά για «ανακατάληψη» του κέντρου της Αθήνας και οι χυδαιότητες του Λοβέρδου και του Χρυσοχοίδη για «υγειονομικές βόμβες» και στρατόπεδα συγκέντρωσης το μόνο που πέτυχαν είναι να αβαντάρουν τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Η είσοδος των φασιστών στη Βουλή είναι το μελανό σημείο στα αποτελέσματα αυτών των εκλογών. Ωστόσο, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι ένα 7% ψήφισε συνειδητά τους νεοναζί. Πολλοί ξεγελάστηκαν από την αντιμνημονιακή προβιά που είχαν φορέσει οι φασίστες και δεν ήξεραν με τι έχουν να κάνουν. Είναι ένα από τα καθήκοντα της ενισχυμένης Αριστεράς να απομονώσει τους Χρυσαυγίτες από τα τμήματα που παραπλάνησαν, ξεσκεπάζοντας το ναζιστικό τους πρόσωπο και αξιοποιώντας τις ευαισθησίες χιλιάδων αγωνιστών που έδωσαν μάχες ενάντια στις μεθοδεύσεις των νεοναζί.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (μαζί με τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες της ΚΕΕΡΦΑ) πρωτοστάτησε και σε αυτόν τον τομέα, ανοίγοντας πρώτη από όλη την αριστερά και αυτή την προσπάθεια. Με τις ενισχυμένες δυνάμεις που διαθέτει μετά τον τριπλασιασμό των ψήφων της από 25.000 το 2009 σε 75.000 (1,2%) σήμερα, μπορεί και πρέπει να δώσει συνέχεια στην πάλη για την απομόνωση των φασιστών με κινητοποιήσεις στους δρόμους ενάντια σε κάθε εμφάνισή τους και με αποκάλυψη του ναζιστικού προσώπου τους. Κανένας δεν πρέπει να έχει αυταπάτες ότι οι φασίστες «θα ξεσκεπαστούν μόνοι τους τώρα που μπήκαν στη Βουλή». Τέτοιοι εφησυχασμοί ανήκουν στο παρελθόν και προκάλεσαν τις καθυστερήσεις που έδειξαν οι ηγεσίες της κοινοβουλευτικής αριστεράς σε αυτό το ζήτημα.
Μπορεί τα ποσοστά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μην ήταν αρκετά για να τη βάλουν στη Βουλή, είναι όμως αρκετά για να την καταγράψουν στη συνείδηση χιλιάδων αγωνιστών σαν την πιο προωθητική δύναμη όλης της Αριστεράς. Όχι μόνο στα μυαλά και τις καρδιές των 75.000 που την ψήφισαν αλλά και για πολλούς ακόμη που έκριναν σκόπιμο να ψηφίσουν άλλες δυνάμεις της αριστεράς. Μαζί χαιρόμαστε για την άνοδο της Αριστεράς, μαζί θα δώσουμε και τις μάχες για να την αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο.
Το πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση είναι η κοινή δράση για να γίνει πράξη μέσα από τους αγώνες η αποδοκιμασία του Μνημόνιου. Το μήνυμα της κάλπης είναι πεντακάθαρο, τα Μνημόνια έχουν χάσει κάθε ίχνος νομιμοποίησης, αλλά η υλοποίηση αυτού του μηνύματος δεν θα έρθει από τη Βουλή και τα υπουργεία. Θα έρθει στο «πεζοδρόμιο». Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλούσε και πριν τις εκλογές και θα επιμείνει και τώρα ακόμη περισσότερο στην κοινή δράση για να ανατραπούν όλες οι επιθέσεις της Τρόικας και των Μνημόνιων. Άμεσα είναι μπροστά μας ένα νέο βάρβαρο πακέτο περικοπών 11 δις ευρώ που είχαν υπογράψει τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Η ενωτική απεργιακή πανεργατική δράση για να μην περάσει είναι το πρώτο καθήκον για τους αριστερούς νικητές των εκλογών. Καμιά αναβολή, καμιά αναστολή περιμένοντας μια νέα προσφυγή στις κάλπες.
Δεμένο με αυτόν τον προσανατολισμό είναι το ζήτημα της άρνησης της Αριστεράς να παγιδευτεί σε οποιαδήποτε πρόταση για «κυβέρνηση εθνικής ενότητας». Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος μπορεί να ψάχνουν για κυβερνητικές τσόντες που θα δώσουν άλλοθι για τη συνέχιση της λεηλασίας σε βάρος των εργαζόμενων, αλλά καμιά ηγεσία κανενός τμήματος της Αριστεράς δεν πρέπει να ενδώσει στις πιέσεις.
Ούτε υπάρχει περιθώριο για αναζήτηση «αντιμνημονιακών» συμμαχιών με τον Καμένο και το κόμμα του. Οι κραυγές του Καμένου έχουν την ίδια αξία που είχαν οι «αντιμνημονιακές» διακηρύξεις του Σαμαρά πριν από δυο χρόνια που όλοι ξέρουμε πού κατέληξαν. Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» είναι κόμμα της δεξιάς τυλιγμένο με τη γαλανόλευκη για να κρύβει την ταξική του ουσία και να ξεστρατίζει τη λαϊκή οργή με αντιτουρκικές κορώνες.
Οι εργαζόμενοι που έχουν ελπίδες ότι μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ θα φτάσουν να δουν μια κυβέρνηση της Αριστεράς καλά θα κάνουν να θυμούνται ότι τέτοιες αυταπάτες υπήρχαν και το 1981, δηλαδή ότι με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση ο λαός θα βρεθεί στην εξουσία. Όλοι ξέρουμε σήμερα πού οδήγησε αυτός ο δρόμος. Γι’ αυτό, την ίδια στιγμή που παλεύουμε δίπλα-δίπλα για να αποκρούσουμε τις καπιταλιστικές επιθέσεις σε βάρος των εργατών και της νεολαίας, εξηγούμε συντροφικά ότι η δικαίωση των αγώνων μας περνάει από άλλον δρόμο, αυτόν της επαναστατικής ανατροπής του συστήματος που γεννάει την κρίση και τις επιθέσεις.
Η μαζική στροφή προς τα αριστερά ανάγκασε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να λένε τώρα ότι το Μνημόνιο είναι «αναδιαπραγματεύσιμο». Η αλήθεια είναι ότι είναι ανατρέψιμο. Για να εμποδίσουν αυτή τη δυναμική, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ζητάνε τώρα συνεργασία των δυνάμεων που «πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική», δηλαδή στο ευρώ. Μιλάνε ακόμα και για στήριξη από μέρους τους μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ για να «αναδιαπραγματευτεί μέσα στο συμβούλιο της ευρωζώνης». Τώρα είναι η στιγμή για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να βγει και να υιοθετήσει τη θέση για ρήξη με το ευρώ και την ΕΕ, για να ενωθούν οι δυνάμεις του εργατικού κινήματος στην πάλη για ανατροπή των μνημόνιων σπάζοντας τους εκβιασμούς της ΕΕ και τις παγίδες ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η δύναμη της αριστεράς που έβαλε ξεκάθαρα και από την αρχή τα αντικαπιταλιστικά αιτήματα για διαγραφή του χρέους, ρήξη με την πειθαρχία της ΕΚΤ, κρατικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και εργατικό έλεγχο παντού. Αυτό το πρόγραμμα είναι τώρα πιο επίκαιρο και πιο ρεαλιστικό από κάθε άλλη στιγμή. Όχι στέλνοντας στελέχη της αριστεράς στα υπουργεία αλλά συσπειρώνοντας τον κόσμο που ψήφισε αριστερά για να επιβάλει τα αιτήματά του με τη συλλογική δράση της εργατικής τάξης. Σε αυτό το δρόμο καλούμε τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ να συνεργαστούν για να ανοίξουμε όλοι μαζί το δρόμο για την ανατροπή.
Η Εργατική Αλληλεγγύη και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα χαιρετίζουν όλους και όλες τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που δώσαμε μαζί τη μάχη των εκλογών μέσα από τις γραμμές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε εκατοντάδες εργατικούς χώρους και σε πολλές εργατογειτονιές καταφέραμε να συσπειρώσουμε χιλιάδες αντικαπιταλιστές που έβαλαν το πρόγραμμα με τις εργατικές απαντήσεις στην κρίση μέσα στην καρδιά της μεγαλύτερης στροφής προς τα αριστερά. Αυτή είναι η καλύτερη παρακαταθήκη, όχι μόνο για τις νέες εκλογικές μάχες που έρχονται αλλά πάνω από όλα για το δυνατό εργατικό κίνημα που θα επιβάλει την αντικαπιταλιστική ανατροπή και θα ανοίξει το δρόμο για τη νίκη των εργατών και το Σοσιαλισμό.
Μια πρώτη ευκαιρία για κοινό διάλογο και αναζήτηση για τις εναλλακτικές λύσεις προσφέρει το τετραήμερο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ 2012, 17-20 Μάη στην ΑΣΟΕΕ, που διοργανώνει το ΣΕΚ, με 50 συζητήσεις στο σύνολο των ζητημάτων που έχουν ανοίξει μπροστά στη κρίση του καπιταλισμού. Συμμετέχουν δεκάδες πανεπιστημιακοί, συνδικαλιστές, συγγραφείς, αγωνιστές της αριστεράς και των κινημάτων. Ο Μαρξισμός 2012 πραγματοποιείται με καλεσμένους τον Τζόναθαν Σμάκερ από το κίνημα Occupy Wall Street, τον Αλεξ Καλλίνικος από τη Μ.Βρετανία, τον Χαιτάμ Φόζι, από την Αίγυπτο την βουλευτίνα του Die Linke Christine Bucholz, τον Αντυ Ντέργκαν από την Ισπανία, συγγραφέα του σεναρίου της ταινίας του Κέν Λόουτζ Γη και Ελευθερία, την Βανίνα Γκουιντιτσέλι από το NPA της Γαλλίας. Δες το πήρες πρόγραμμα στο http://sekonline.gr/images/stories/Labour/PDFlabour/marxism_chronicle.pdf
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου