Πριν από έντεκα περίπου μήνες η διοίκηση της εταιρείας '' Coca cola Τρία Έψιλον '' ανακοίνωσε στους εργαζομένους της το κλείσιμο του εργοστασίου της στη Θεσσαλονίκη. Οι εργαζόμενοι έχοντας πλέον ξεκάθαρα μπροστά τους τον εφιάλτη της ανεργίας δεν έμειναν άπραγοι. Από τότε διεξάγουν έναν υπεράνθρωπο αγώνα αξιοπρέπειας. Με ποικίλες μορφές πίεσης παλεύουν για την επαναλειτουργία του εργοστασίου, υπερασπίζονται το δικαίωμα τους στην εργασία.
Κύριο μέσο πίεσης των εργατών- απεργών αναδείχθηκε, από όσο φαίνεται, η απόφασή τους να
προτρέψουν τους πολίτες να σταματήσουν να καταναλώνουν coca cola καθώς και όλα τα προϊόντα της εν λόγω εταιρείας. Η ανταπόκριση των πολιτών είχε μεγάλη ένταση και έκταση,μολονότι ο αγώνας αυτός αποσιωπάται από τα μίντια, όπως άλλωστε όλοι οι δίκαιοι αγώνες, έτσι τα προϊόντα έμειναν απούλητα στα ράφια των καταστημάτων. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα η πολυεθνική πέρασε στην αντεπίθεση. Κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα κατά των εργαζομένων για οικονομική βλάβη, προσπαθώντας ουσιαστικά να ποινικοποιήσει τον αγώνα τους. Η δικαίωση όμως επήλθε, αφού το μονομελές πρωτοδικείο έκρινε ότι το μποϊκοτάζ αποτελεί μέσο πίεσης για την επαναλειτουργία του εργοστασίου και την επαναπρόσληψη των απολυμένων.
Η δικαστική αυτή νίκη των απολυθέντων εργαζομένων είναι τεράστιας σημασίας γιατί αφενός σηματοδοτεί το δίκαιο του πολύμηνου αγώνα, για την υπεράσπιση του δικαιώματος τους στην εργασία, που συνεπάγεται την αξιοπρεπή διαβίωση των εργαζομένων και των οικογενειών τους, αφετέρου αποτελεί χαστούκι για τον πολυεθνικό κολοσσό, γιατί απέτυχε να φιμώσει και να κάμψει την αντίσταση των απεργών.
Οι απολυμένοι εργαζόμενοι ως μοχλό πίεσης επέλεξαν το ''μποϊκοτάζ'', ένα είδος συλλογικής αντίδρασης, μια στοχευμένη ενέργεια που συνίσταται στην αποφυγή κατανάλωσης αγαθών από μια συγκεκριμένη εταιρεία , πράξη η οποία μοιραία συντελεί στην πρόκληση υλικών της ζημιών. Το μποϊκοτάζ, λοιπόν, μπορεί να καταστεί αποδοτικό μέσο, ώστε να επιτύχει μια συλλογικότητα το στόχο της (π.χ. την αλλαγή πολιτικής μια εταιρείας), όταν φυσικά εφαρμόζεται ενορχηστρωμένα. Γιατί πολύ απλά το προϊόν έχει λόγο ύπαρξης όταν αυτό καταναλώνεται. Αν μειωθεί η κατανάλωσή του τότε η εταιρεία που το παράγει έχει ζημίες. Και για τις εταιρείες κυρίαρχο είναι η αύξηση της κερδοφορίας τους, όχι των ζημιών τους.
Η συντονισμένη αυτή αποχή από την αγοραστική διαδικασία, το μποϊκοτάζ δηλαδή, μπορεί να αναδειχθεί σε μέγιστη πράξη αλληλεγγύης, όταν το καταναλωτικό κοινό λειτουργεί όχι σαν πειθήνιος πελάτης, αλλά σαν ενεργός πολίτης και κυρίως σαν εργαζόμενος.
Και εδώ είναι πλέον το μεγάλο ζητούμενο. Η νεοφιλελεύθερη παντοδυναμία, δομήθηκε εθίζοντας και εκπαιδεύοντας την κοινωνία να επιδίδεται στο κυνήγι του κέρδους, στην αύξηση της κατανάλωσης και στον ανταγωνισμό, με αποτέλεσμα η κάθε συλλογική δράση και οργάνωση, η συμμετοχή στα κοινά να απαξιώνονται.
Σήμερα τις συνέπειες τις νεοφιλελεύθερης επέλασης η πλειοψηφία της κοινωνίας τις βιώνει στο πετσί της. Τα άλλοτε αυτονόητα και τα κατακτηθέντα με θυσίες και αιματηρούς αγώνες, τίθενται υπό αμφισβήτηση στο όνομα του '' νοικοκυρέματος '' των αριθμών σε βάρος των αναγκών μας. Τώρα οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι σε όλους όσους αγωνίζονται να διασώσουν τις ζωές τους και έχουν υπερβεί τον φόβο, που οι κυρίαρχοι προσπαθούν να διασπείρουν, όπως στους απολυθέντες απεργούς της coca cola, να βάλουμε στην άκρη όποια ιδιοτέλεια ή μοιρολατρία που οδηγούν σε αδιέξοδα, έτσι ώστε από τις όποιες μικρές αλλά σοβαρές εστίες αντίστασης να ανάψει η σπίθα της μεγάλης ανατροπής.
Συνεχίζουμε, λοιπόν, ούτε γουλιά coca cola, μέχρι τη νίκη !!!
*Μέλος Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου