Στις δυο εβδομάδες που μεσολάβησαν από την ομιλία και τη συνέντευξη τύπου του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ, όπου παρουσιάστηκαν οι κοινωνικοοικονομικές δεσμεύσεις της Κυβέρνησης της Αριστεράς, παρακολουθήσαμε το Κυβερνητικό Επιτελείο να επιδίδεται σε ένα αγώνα δρόμου προκειμένου αποτρέψει την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αποδομώντας και απαξιώνοντας το πρόγραμμα ελπίδας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είτε μιλώντας για τάχα ''παροχολογία'' είτε για '' λάθος κοστολόγηση '' του.
Κύρια όμως επιλογή της κυβερνητικής προπαγάνδας αναδεικνύεται η γνωστή συνταγή από το 2012, η τρομοκράτηση της κοινωνίας, η κινδυνολογία, η διάχυση του φόβου. Η αρχή της κυβερνητικής διολίσθησης έγινε, για μια ακόμα φορά, από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, όταν σε συζήτηση με βουλευτές του ισχυρίστηκε ότι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ '' δε θα μείνει ευρώ στις τράπεζες ''. Τη σκυτάλη πήρε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ Αδ. Γεωργιάδης οποίος είτε απειλεί από τα τηλεοπτικά πάνελ ότι θα φυγαδεύσει τα χρήματα του αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, είτε με μαφιόζικες μεθόδους ''αποκαλύπτει'' το κρυφό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για διεξαγωγή δημοψηφίσματος και επιστροφή στη δραχμή.
Η πραγματικότητα όμως ουδεμία ομοιότητα έχει με 2012.
Δεν είναι μόνο που τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων για την πρόθεση ψήφου που δίνουν ξεκάθαρο προβάδισμα στο ΣΥΡΙΖΑ με προοπτική αυτοδυναμίας ακόμα, ούτε τα ποιοτικά στοιχεία ερευνών που καταδεικνύουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αμφισβητεί πια το όποιο κοινωνικό όφελος των οιοδήποτε κυβερνητικών μέτρων. Είναι το γενικό αίσθημα που αφουγκράζεται κανείς στην κοινωνία ότι δεν πάει άλλο, ότι έχει φθάσει στα όρια της ανοχής και της αντοχής της.
Το 2012 ως εργαλείο '' ο φόβος '' αναδείχθηκε αποτελεσματικό, γιατί ένα κομμάτι της κοινωνίας ακόμα ήλπιζε ότι το Μνημόνιο ήταν αναγκαίο κακό και ότι οι θυσίες του θα έπιαναν τόπο. Όσο όμως αυτή η ελπίδα διαψευδόταν, τόσο ο φόβος αμβλυνόταν. Είναι εξόφθαλμο πλέον ότι η μνημονιακή συνταγή που εφαρμόζει εδώ και δύο χρόνια η παρούσα Κυβέρνηση, όπως άλλωστε και όσες προηγήθηκαν αυτής, είναι υπεύθυνη για τον μακρύ κατάλογο των ανέργων, την αφανισμό των εισοδημάτων μας, τη διάλυση των κοινωνικών δομών, τον ενταφιασμό των εργασιακών δικαιωμάτων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την περιστολή δημοκρατίας.
Είναι πλέον κοινός τόπος ότι η κυβερνητική κινδυνολογία για τυχών bank run,σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς σε περίπτωση εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί απέλπιδα προσπάθεια του καταρρέοντος συστήματος εξουσίας, ώστε να διατηρήσει τους θώκους της έτσι ώστε να εξακολουθεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας του χρήματος.
Καταλυτική παράμετρος που διαφοροποιεί το πολιτικό σκηνικό σε σχέση με το 2012 και ενισχύει την πεποίθηση ότι η εφαρμοσθείσα στρατηγική της καταστροφολογίας θα μείνει έωλη, συνιστά ότι τώρα πια το πολιτικό υποκείμενο, ο ΣΥΡΙΖΑ, καθίσταται ο αναμφισβήτητος και κυρίαρχος εκφραστής της εναλλακτικής πρότασης, που έχει ανάγκη η κοινωνία, προκειμένου να υπερβεί την κρίση. Γιατί οι προτάσεις του δεν έχουν το χαρακτήρα απλών γενικόλογων κατευθύνσεων, αλλά είναι προτάσεις επεξεργασμένες και τεκμηριωμένες, ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες και ανοίγουν το δρόμο για την κατάρρευση των ιδεολογημάτων περί μνημονιακών μονοδρόμων.
Ωστόσο από όσο φαίνεται προσεχώς θα δούμε και άλλα επεισόδια του σίριαλ ''κυβερνητικός κατήφορος'', μια και η καταστροφολογία είναι το μόνο εργαλείο που έχει απομείνει στην ακροδεξιά δράκα που μας κυβερνά εδώ και τόσο καιρό.
Αυτοί θα πράξουν έτσι, γιατί παραδοσιακά αυτή είναι η τακτική τους.
Ο θίασος έχει μείνει πλέον χωρίς θεατές, όχι μόνο γιατί το σίριαλ είναι βαρετό, αλλά γιατί ήρθε η ώρα οι θεατές να γίνουν πρωταγωνιστές.
* Μέλος της Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ Δυτ. Αττικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου