Του Ρούντι ΡινάλντιΓια να μπορέσει η ΣΥΡΙΖική Αριστερά να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο και να σφραγίσει με τη δράση της την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου, οφείλει να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να ηγηθεί (υπηρετήσει) σε ένα πρωτόγνωρο λαϊκό κίνημα.
Για να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων οφείλει να έχει μια ξεκάθαρη πολιτική γραμμή που να φέρνει ολοένα και περισσότερο στο προσκήνιο το λαϊκό παράγοντα και όχι να τον παθητικοποιεί.
Για να είναι αποτελεσματικός ο απαραίτητος πολιτικός αγώνας, για να είναι ξεκάθαρες οι πολιτικές στοχεύσεις, οφείλουν να προκριθούν μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες που να εξασφαλίζουν τη συνοχή, τη δύναμη, την αποφασιστικότητα του λαϊκού παράγοντα. Αν, βέβαια, μας ενδιαφέρει η μετάβαση σε μια μετατροϊκανή-μεταμνημονιακή Ελλάδα και όχι η απλή διαχείριση εντός συστήματος των ερειπίων, που ήδη έχουν δημιουργηθεί.
Για να είναι αποτελεσματικός ο απαραίτητος πολιτικός αγώνας, για να είναι ξεκάθαρες οι πολιτικές στοχεύσεις, οφείλουν να προκριθούν μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες που να εξασφαλίζουν τη συνοχή, τη δύναμη, την αποφασιστικότητα του λαϊκού παράγοντα. Αν, βέβαια, μας ενδιαφέρει η μετάβαση σε μια μετατροϊκανή-μεταμνημονιακή Ελλάδα και όχι η απλή διαχείριση εντός συστήματος των ερειπίων, που ήδη έχουν δημιουργηθεί.
Τρεις προτάσεις – κατευθύνσεις
Στις δοσμένες συνθήκες η πρωτοβουλία των κινήσεων μπορεί να αποκτηθεί σε συνάρτηση με την μελέτη των όρων και των προϋποθέσεων για τρεις μεγάλες πρωτοβουλίες. Πιο συγκεκριμένα:
1. Συγκρότηση μεγάλης παλλαϊκής δημοκρατικής αντιμνημονιακής συμμαχίας: Η θέση μας δεν μπορεί να είναι η «αναμονή των εκλογών για να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ». Αυτός είναι βασικός διαχωρισμός μας από άλλες γραμμές, επιλογές και τακτικές. Η μία ή η άλλη στάση έχει συνέπειες σε μια σειρά μεγάλα και μικρότερα θέματα, καθώς και στο πώς αντιμετωπίζονται. Η λογική μας οφείλει να είναι η ανάπτυξη κινημάτων και αγώνων με πολιτικά χαρακτηριστικά, η ενότητα κινημάτων, κινήσεων, κομμάτων, η συγκρότηση, δηλαδή, μιας πολύμορφης δύναμης διεξόδου. Θα έπρεπε από σήμερα να υπάρχει ένα «εθνικό παλλαϊκό συμβούλιο» σωτηρίας του λαού και διεξόδου της χώρας, για την ανατροπής όλης της μνημονιακής πορείας και του πολιτικού συστήματος. Σε αυτό θα είχε θέση κάθε κόμμα, συλλογικότητα, επιτροπή αγώνα, σωματείο, πρόσωπο, κάθε δημοκρατική δύναμη που αποδέχεται την ανάγκη του πολιτικού αγώνα για να φύγουν όλοι όσοι οδήγησαν τη χώρα εδώ και να ανοίξει μια νέα σελίδα. Όποιος κινείται στην κατεύθυνση της πολιτικής οικονομικής, κοινωνικής διεξόδου της χώρας, και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ με δεδομένο το 27%, πρέπει να θέσει το ζήτημα της δημιουργίας μιας μεγάλης λαϊκής, δημοκρατικής, αντιμνημονιακής δύναμης ανατροπής μνημονίων και τρόικας που θα δρομολογούσε, παράλληλα, διαδικασίες διάσωσης της χώρας και ανασυγκρότησής της. Το κάλεσμα αυτό θα ήταν παράλληλα και ένα ξεκαθάρισμα ότι δεν μας ενδιαφέρει μια εναλλαγή Ν.Δ.-τρικομματικής με ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ότι ενδιαφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ απλά για μια διαχείριση - διακυβέρνηση αλλά για μια μεγάλη μεταπολίτευση του λαού και διάσωση της χώρας. Αυτή η κατεύθυνση δημιουργεί προϋποθέσεις για συμμαχίες, ανατρέπει συσχετισμούς, φέρνει δυναμική, απομονώνει την ακροδεξιά - Χ.Α. που αναπτύσσεται, επισπεύδει το τέλος της τρικομματικής κυβέρνησης και φράζει το δρόμο σε ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να παίξουν έναν ρόλο σαν «κέντρο». Πολιτικά όποιος υπηρέτησε το Μνημόνιο και την τρόικα δεν έχει θέση στη συμμαχία αυτή και θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες σε όλους, να διωχτούν.
2. Πανεθνική διαβούλευση για την παραγωγική ανασυγκρότηση: Να ξεκινήσει άμεσα μια πλατιά διεργασία για την παραγωγική ανασυγκρότηση, η οποία αποτελεί το βασικό νευραλγικό κόμβο της επιβίωσης της χώρας και του λαού. Είναι ο βασικός κρίκος μαζί με το γκρέμισμα του πολιτικού συστήματος. Να ξεκινήσει μια πανεθνική διαβούλευση για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Να καλεστούν από τώρα επιστήμονες, Έλληνες και ξένοι, επιμελητήρια, φορείς Αυτοδιοίκησης, σωματεία εργαζομένων, συνεταιρισμοί, παραγωγικοί φορείς, κινήματα πόλης και περιβάλλοντος, σε πανεθνική κλίμακα, σε επίπεδο νομού ή περιφέρειας, συνελεύσεων κατοίκων και εργαζομένων και να εξετάσουν γενικά το θέμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Να καταθέσουν προτάσεις για τις δυνατότητες, τις κατευθύνσεις και τις άμεσες και απώτερες ανάγκες που υπάρχουν. Η διαδικασία αυτή επίσημα να ξεκινήσει άμεσα και να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2012 αρχές του 2013. Όλα τα υλικά να δημοσιευτούν στο Διαδίκτυο, όπου θα μπορεί κάθε πολίτης να παρέμβει, να πει την γνώμη του κ.λπ. Τότε να πραγματοποιηθεί ένα πανεθνικό συνέδριο με αρκετές χιλιάδες κόσμου που θα έχει πάρει μέρος στην πανεθνική διαβούλευση, στο οποίο θα παρθούν οι γενικές αποφάσεις για την κατεύθυνση και τους άξονες της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της λαϊκής συμμετοχής σε αυτήν. Τα πορίσματα αυτά στη συνέχεια μπορούν να μπουν και σε λαϊκή έγκριση μέσω δημοψηφίσματος. Παράλληλα, από τώρα, πρέπει να ενισχυθούν, προβληθούν, στηριχθούν όλες οι προσπάθειες που γίνονται πρακτικά προς την κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης, όλες οι κινηματικές προσπάθειες και τα εγχειρήματα που έχουν στόχο να σταματήσει η αποδιάρθρωση της παραγωγής σε όλους τους τομείς της οικονομίας και κοινωνικής ζωής.
3.Οργάνωση της λαϊκής αλληλεγγύης για την επιβίωση: Σε κάθε χώρο, σε κάθε πόλη, γειτονιά κ.λπ. να ξεπηδήσουν μορφές λαϊκής αλληλεγγύης και αυτοργάνωσης του κόσμου για την επιβίωση και την αντίσταση στη λεηλασία που προωθείται.
Στις δοσμένες συνθήκες η πρωτοβουλία των κινήσεων μπορεί να αποκτηθεί σε συνάρτηση με την μελέτη των όρων και των προϋποθέσεων για τρεις μεγάλες πρωτοβουλίες. Πιο συγκεκριμένα:
1. Συγκρότηση μεγάλης παλλαϊκής δημοκρατικής αντιμνημονιακής συμμαχίας: Η θέση μας δεν μπορεί να είναι η «αναμονή των εκλογών για να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ». Αυτός είναι βασικός διαχωρισμός μας από άλλες γραμμές, επιλογές και τακτικές. Η μία ή η άλλη στάση έχει συνέπειες σε μια σειρά μεγάλα και μικρότερα θέματα, καθώς και στο πώς αντιμετωπίζονται. Η λογική μας οφείλει να είναι η ανάπτυξη κινημάτων και αγώνων με πολιτικά χαρακτηριστικά, η ενότητα κινημάτων, κινήσεων, κομμάτων, η συγκρότηση, δηλαδή, μιας πολύμορφης δύναμης διεξόδου. Θα έπρεπε από σήμερα να υπάρχει ένα «εθνικό παλλαϊκό συμβούλιο» σωτηρίας του λαού και διεξόδου της χώρας, για την ανατροπής όλης της μνημονιακής πορείας και του πολιτικού συστήματος. Σε αυτό θα είχε θέση κάθε κόμμα, συλλογικότητα, επιτροπή αγώνα, σωματείο, πρόσωπο, κάθε δημοκρατική δύναμη που αποδέχεται την ανάγκη του πολιτικού αγώνα για να φύγουν όλοι όσοι οδήγησαν τη χώρα εδώ και να ανοίξει μια νέα σελίδα. Όποιος κινείται στην κατεύθυνση της πολιτικής οικονομικής, κοινωνικής διεξόδου της χώρας, και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ με δεδομένο το 27%, πρέπει να θέσει το ζήτημα της δημιουργίας μιας μεγάλης λαϊκής, δημοκρατικής, αντιμνημονιακής δύναμης ανατροπής μνημονίων και τρόικας που θα δρομολογούσε, παράλληλα, διαδικασίες διάσωσης της χώρας και ανασυγκρότησής της. Το κάλεσμα αυτό θα ήταν παράλληλα και ένα ξεκαθάρισμα ότι δεν μας ενδιαφέρει μια εναλλαγή Ν.Δ.-τρικομματικής με ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ότι ενδιαφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ απλά για μια διαχείριση - διακυβέρνηση αλλά για μια μεγάλη μεταπολίτευση του λαού και διάσωση της χώρας. Αυτή η κατεύθυνση δημιουργεί προϋποθέσεις για συμμαχίες, ανατρέπει συσχετισμούς, φέρνει δυναμική, απομονώνει την ακροδεξιά - Χ.Α. που αναπτύσσεται, επισπεύδει το τέλος της τρικομματικής κυβέρνησης και φράζει το δρόμο σε ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να παίξουν έναν ρόλο σαν «κέντρο». Πολιτικά όποιος υπηρέτησε το Μνημόνιο και την τρόικα δεν έχει θέση στη συμμαχία αυτή και θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες σε όλους, να διωχτούν.
2. Πανεθνική διαβούλευση για την παραγωγική ανασυγκρότηση: Να ξεκινήσει άμεσα μια πλατιά διεργασία για την παραγωγική ανασυγκρότηση, η οποία αποτελεί το βασικό νευραλγικό κόμβο της επιβίωσης της χώρας και του λαού. Είναι ο βασικός κρίκος μαζί με το γκρέμισμα του πολιτικού συστήματος. Να ξεκινήσει μια πανεθνική διαβούλευση για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Να καλεστούν από τώρα επιστήμονες, Έλληνες και ξένοι, επιμελητήρια, φορείς Αυτοδιοίκησης, σωματεία εργαζομένων, συνεταιρισμοί, παραγωγικοί φορείς, κινήματα πόλης και περιβάλλοντος, σε πανεθνική κλίμακα, σε επίπεδο νομού ή περιφέρειας, συνελεύσεων κατοίκων και εργαζομένων και να εξετάσουν γενικά το θέμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Να καταθέσουν προτάσεις για τις δυνατότητες, τις κατευθύνσεις και τις άμεσες και απώτερες ανάγκες που υπάρχουν. Η διαδικασία αυτή επίσημα να ξεκινήσει άμεσα και να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2012 αρχές του 2013. Όλα τα υλικά να δημοσιευτούν στο Διαδίκτυο, όπου θα μπορεί κάθε πολίτης να παρέμβει, να πει την γνώμη του κ.λπ. Τότε να πραγματοποιηθεί ένα πανεθνικό συνέδριο με αρκετές χιλιάδες κόσμου που θα έχει πάρει μέρος στην πανεθνική διαβούλευση, στο οποίο θα παρθούν οι γενικές αποφάσεις για την κατεύθυνση και τους άξονες της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της λαϊκής συμμετοχής σε αυτήν. Τα πορίσματα αυτά στη συνέχεια μπορούν να μπουν και σε λαϊκή έγκριση μέσω δημοψηφίσματος. Παράλληλα, από τώρα, πρέπει να ενισχυθούν, προβληθούν, στηριχθούν όλες οι προσπάθειες που γίνονται πρακτικά προς την κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης, όλες οι κινηματικές προσπάθειες και τα εγχειρήματα που έχουν στόχο να σταματήσει η αποδιάρθρωση της παραγωγής σε όλους τους τομείς της οικονομίας και κοινωνικής ζωής.
3.Οργάνωση της λαϊκής αλληλεγγύης για την επιβίωση: Σε κάθε χώρο, σε κάθε πόλη, γειτονιά κ.λπ. να ξεπηδήσουν μορφές λαϊκής αλληλεγγύης και αυτοργάνωσης του κόσμου για την επιβίωση και την αντίσταση στη λεηλασία που προωθείται.
Λαϊκή συμμετοχή και άλλος δρόμος
Και οι τρεις προτάσεις προσπαθούν να βρουν απάντηση στο ζήτημα της λαϊκής συμμετοχής, πρόκριμα για διαδικασίες στήριξης ενός άλλου δρόμου, εμπέδωσης διαδικασιών ρήξης και τομών και τέλος στήριξης του κυβερνητικού έργου μιας δημοκρατικής προοδευτικής κυβέρνησης που είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη μετάβαση σε μια άλλη Ελλάδα.
Και οι τρεις προτάσεις προσπαθούν να απαντήσουν στα σύνθετα προβλήματα και έχουν επίγνωση των τεράστιων δυσκολιών. Τέλος, έχουν ένα άρωμα από το ζήτημα της πραγματικής δημοκρατίας και του άλλου τρόπου διακυβέρνησης που πρέπει να έχει η Αριστερά του 21ου αιώνα.
Και οι τρεις προτάσεις προσπαθούν να βρουν απάντηση στο ζήτημα της λαϊκής συμμετοχής, πρόκριμα για διαδικασίες στήριξης ενός άλλου δρόμου, εμπέδωσης διαδικασιών ρήξης και τομών και τέλος στήριξης του κυβερνητικού έργου μιας δημοκρατικής προοδευτικής κυβέρνησης που είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη μετάβαση σε μια άλλη Ελλάδα.
Και οι τρεις προτάσεις προσπαθούν να απαντήσουν στα σύνθετα προβλήματα και έχουν επίγνωση των τεράστιων δυσκολιών. Τέλος, έχουν ένα άρωμα από το ζήτημα της πραγματικής δημοκρατίας και του άλλου τρόπου διακυβέρνησης που πρέπει να έχει η Αριστερά του 21ου αιώνα.
e-dromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου