Η λατρεία του Χρυσού Μόσχου

«Ορκίζομαι ότι θα κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να διατηρήσω και ενισχύσω την εμπιστοσύνη στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών. Ο Θεός να με βοηθά». Οι διοικήσεις των ολλανδικών τραπεζών δεσμεύονται έναντι Θεού και ανθρώπων να διαφυλάττουν την πίστη. Εντός του έτους τον ίδιο όρκο θα δώσουν και οι 90 χιλιάδες υπάλληλοι.

Προφανώς το ολλανδικό κράτος ανησυχεί για την υπερμεγέθυνση των τραπεζών της, με ενεργητικό υπερτριπλάσιο της εθνικής οικονομίας. Επιπλέον δεν εμπιστεύεται πια την ηθική των τραπεζιτών, αυτών που ανάγκασαν το κράτος να ενισχύσει τις τράπεζες με 95 δισ. ευρώ, μετά το χρηματοπιστωτικό κραχ του 2008. Υστατο καταφύγιο του υπερχρεωμένου δημοκρατικού κράτους, ο θρησκευτικός όρκος των τραπεζιτών.
Παρατηρούμε μια αναλογία με όσα περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη, όταν ο Ααρών ζήτησε τα χρυσά σκουλαρίκια από τις γυναίκες και χύτευσε τον Χρυσό Μόσχο και είπε: «Ούτοι οι θεοί σου, Ισραήλ, οίτινες ανεβίβασάν σε εκ γης Αιγύπτου». Μετά απ’ αυτό, η δέηση του Μωϋσή έσωσε τον λαό από τη θεϊκή οργή και την ολοσχερή καταστροφή, μόνο όμως προσωρινά.
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα σήμερα είναι ο Χρυσός Μόσχος, η νέα θρησκεία, η οποία απαιτεί και παίρνει τα χρυσά ενώτια από τον βίο των ανθρώπων, για να κατασκευάζει το λατρευτικό του αυτοείδωλο, και να επιβάλλει τους δικούς της κανόνες στους ανθρώπους.
Κάτι παραπλήσιο είπε η ελβετική κυβέρνηση για το μαύρο ή κλεμμένο χρήμα που κοιμάται στις ελβετικές τράπεζες. Οι λογαριασμοί δεν ανοίγουν για να διευκολυνθούν δικαστικές έρευνες. Το χρήμα φυλάσσεται στον απαραβίαστο ναό του Χρυσού Μόσχου. Αν αποδειχθεί όμως ότι είναι κλεμμένο, τότε δημεύεται από το ελβετικό κράτος, δεν επιστρέφεται στη χώρα από την οποία εκλάπη. Παρόμοια ιερά άβατα συντηρούνται στις μεγάλες τράπεζες απανταχού, στους φορολογικούς παράδεισους, παντού όπου γιγαντώνεται και θάλλει η σκιώδης τραπεζική, όπου λατρεύεται ο Χρυσός Μόσχος.

Βλέμμα