Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Ήταν η σύγκρουση

Ήταν η σύγκρουση και κάθονταν συνήθως μόνη. Κανένας δεν της μιλούσε, όλη τη φοβόντουσαν γιατί τα χρόνια είχαν περάσει και οι καιροί ζητούσαν τη σύνεση και τον ρεαλισμό. Η σύγκρουση λοιπόν περνούσε τις μέρες και τις νύχτες μόνη της με αναμνήσεις από τότε που άνθρωποι πολλοί της είχαν εμπιστευτεί το μέλλον τους. Τότε η σύγκρουση είχε παρέα την ελπίδα αλλα και αυτή η τελευταία είχε φύγει για άλλα μέρη. Ούτε και αυτή τη θέλαν οι καιροί. Μια βραδιά που η σύγκρουση καθόταν για μια φορά ακόμα μόνη της και αναπολούσε το παλιό καλό καιρό, τη πλησίασε ένας πιτσιρικάς και της μίλησε: “Σε βλέπω εδώ και χρόνια αλλά οι δάσκαλοι μου είπαν στο σχολείο πως δεν είσαι καλή παρέα και στο σπίτι ο πατέρας μου λέει να μην σου μιλάω, γιατί όταν ήταν μικρός σου μίλαγε και αυτός αλλά τώρα είναι αλλιώς και οι καιροί αλλάξανε.”
Η σύγκρουση του είπε να ακούει τον πατέρα του και τη μητέρα του γιατί μπορεί να είχανε και δίκιο. Του εξήγησε πως υπήρχε κάποτε και η ελπίδα και πως κάνανε καλή παρέα αλλά τώρα οι καιροί ήταν αλλιώς. Ο πιτσιρικάς επέμενε και αυτός γιατί είχε διαβάσει κάτι βιβλία του πατέρα του που λέγανε ότι η ελπίδα με τη σύγκρουση είναι αδέλφια και λέγανε πως αυτές η δύο αδελφές κάνανε παρέα στους ανθρώπους από τότε που υπήρχαν βασιλιάδες, τύρανοι, παπάδες και πολεμόχαροι στρατηλάτες. Έγραφαν πως όποτε η μια αδελφή έκανε ένα βήμα μπρος έκανε και η άλλη και μαζί τους πήγαιναν χιλιάδες άνθρωποι.
Η σύγκρουση του είπε πως είχαν μιλήσει αρκετά και πως ήταν ώρα να πάει σπίτι. Ο πιτσιρικάς ζητούσε να μάθει και άλλες ιστορίες και της είπε ότι δεν ήθελε να πάει σπίτι του ακόμα. Της είπε ότι δεν ήθελε να κάθεται στο σπίτι γιατί έβλεπε τη μάνα του κουρασμένη από τη δουλειά και άκουγε το πατέρα του γκρινιάρη μπροστά στη τηλεόραση. Τους έβλεπε θλιμένους και ανήσυχους γιατί τα λεφτά τελιώνανε και οι λογαριασμοί δεν σταμάταγαν ποτέ να έρχονται. Είχε και άλλα πολλά να της πει, για το συμμαθητή που ο πατέρας του τον έδερνε αλλά τον πήρε μαζί του σε μια συγκέντρωση ανθρώπων με ξυρισμένα κεφάλια και πως από τότε ο φίλος του έγινε κτητικός και απότομος σαν τον πατέρα του και έβριζε τα κορίτσια στην τάξη και δεν του άρεσε καθόλου.
Η σύγκρουση του είπε να πάει σπίτι του. Δεν ήταν καιρός για συζητήσεις τέτοιου είδους και ο πιτσιρικάς με τα πολλά το ξημέρωμα γύρισε στο σπίτι και βρήκε τον πατέρα του ανήσυχο να τον περιμένει. Είχαν περάσει ώρες και ο πατέρας του με τη μάνα του ανησυχούσαν μπροστά στην ανοικτή οθόνη.
Την άλλη μέρα το πρωί σύσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας καταδίκασε τον πιτσιρικά, τον πατέρα του και τη μάνα του γιατί πήγε και μίλησε στη σύγκρουση. Ήταν αυτοί οι ίδιοι που είχαν καταδικάσει παλιότερα και τη κοπέλα που έριξε γονατιά στον βιαστή της, τον αφρικανό σκλάβο στο Μισσισιπή που σήκωσε ένα κούτσουρο ενάντια στο αφεντικό του που ήταν στη Κου-κουξ-Κλαν, τον ινδιάνο στη Βολιβία που σήκωσε μια πέτρα επειδή η εταιρεία του έκοψε το νερό, τον απεργό στην Ισπανία που ήθελε μια δουλειά για να ζήσει και έστησε οδόφραγμα, τη νοσηλεύτρια που έσπρωξαν οι αστυνομικοί επειδή δεν της έφταναν τα λεφτά για το ενοικιο και έσπρωξε και εκείνη, το δάσκαλο που δεν του άρεσε άλλοι δάσκαλοι να μαθαίνουν στα παιδιά να μισούν και είπε “ως εδώ”..
Επειδή όμως ο πιτσιρικάς είχε όλο το χρόνο του κόσμου μπροστά του, σε αντίθεση με το γερασμένο πολιτικό κόσμο, τους γραφιάδες του και τους παρατρεχάμενους του, επειδή θα ζούσε πιο πολλά χρόνια από τους χρηματιστάδες και τους τραπεζίτες, αποφάσισε πως η ελπίδα έπρεπε να γυρίσει και στο δικό του σπίτι. Έτσι πήγε και ξαναβρήκε την σύγκρουση και την πήρε από το χέρι, και με το που έκανε το πρώτο βήμα ακολούθησαν και άλλοι φίλοι του και ο πατέρας με τη μάνα του βγήκαν στο μπαλκόνι. Και έκαναν και ακόμα ένα βήμα και ακολούθησαν και ακόμα περισσότεροι και όσο προχωρούσαν τόσο ένιωθαν την ελπίδα να ξαναγυρνά.
Ο πιτσιρικάς τότε κατάλαβε πως είναι να είσαι ερωτευμένος και γιατί τα one night stand δεν “λένε” από κάποια στιγμη και μετά.
Και άλλαξαν και πάλι οι καιροί.
Η σύγκρουση χαμογέλασε και είπε να ξεκουραστεί και κάθησε κάτω στην άκρη του πεζοδρομίου που κάθοταν συνήθως.
 
risinggalaxy
 
 
_____________________________________________________________________________________________

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου