Μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων στη Γερμανία.Αυτό δείχνουν τα στοιχεία που έφερε στην επιφάνεια το Οικονομικό και Κοινωνικοεπιστημονικό Ινστιτούτο του Ιδρύματος Χανς Μπέκλερ.
Οι ακαθάριστοι μισθοί αυξήθηκαν μεν σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας κατά 3% το 2011, αλλά στους χαμηλόμισθους (τους εργαζόμενους που δουλεύουν με ελαστική μορφή απασχόλησης, γνωστή και ως μίνιτζομπς) η αύξηση ήταν μόνο 1,9%. Όμως, η καθαρή αύξηση μισθών είναι 2,4% και επειδή αυξήθηκαν κατά 0,5% οι εβδομαδιαίες ώρες εργασίας η καθαρή αύξηση είναι παγγερμανικά 1,9% (στα ανατολικογερμανικά κρατίδια 1,4%). Αυτό σημαίνει, ότι ανοίγει η ψαλίδα μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, οι Ανατολικογερμανοί παίρνουν τρία τέταρτα του μισθού των Δυτικογερμανών.
Σύμφωνα με την έρευνα το ποσοστό φτώχειας ανάμεσα σε εκείνους που εργάζονται έχει αυξηθεί. Από το 2004 έως το 2009 αυξήθηκε κατά 2,2% ενώ το 7,1% των εργαζομένων ζούν σε νοικοκυριά κάτω από το όριο φτώχειας (τόσος είναι περίπου και ο μέσος όρος στην ΕΕ).
Οι ακαθάριστοι μισθοί όλων των εργαζόμενων αυξήθηκαν μεταξύ 2007 και 2011 κατά μέσο όρο 9,4%. Όμως διευθυντικό προσωπικό είχε αύξηση 12,4%, πολύ εξειδικευμένοι εργαζόμενοι 9,8% ενώ κανονικοί ειδικευμένοι εργαζόμενοι 8,3%, ανειδίκευτοι 8,0% και μερικά ειδικευμένοι 7,1%. Αυτό σημαίνει και άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στους εργαζόμενους.
Το ποσοστό των ακαθάριστων μισθών στο ΑΕΠ το 1991 ήταν 70,8%, το 1980 μάλιστα άνω των 75%. Το 2011 έπεσε στο 66,9%.
Τα εισοδήματα των διευθυντικών στελεχών των 30 εταιρειών που συμμετέχουν στο Χρηματιστήριο αυξήθηκαν το 2011 κατά 7,9%. Κατά μέσο όρο εισπράττει ένα τέτοιο στέλεχος ετήσια 3,1 εκατ. € δηλαδή 54 φορές περισσότερα απ’ ότι ο μέσος μισθός του εργαζόμενου στην εταιρεία του. Αυτή η σχέση το 1987 ήταν 14 προς 1.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας αυξήθηκαν πολύ τα εισοδήματα από επιχειρηματικότητα και ιδιοκτησία τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Επίσης η Ομοσπονδιακή Τράπεζα καταγράφει την τάση, επιχειρήσεις να κάνουν επενδύσεις κύρια με δικά τους κέρδη και λιγότερο με δάνεια.
Και καταλήγουν οι ερευνητές, ότι όλο και περισσότερα κέρδη των επιχειρήσεων κατατίθενται σε νέες επενδύσεις, συχνά στο εξωτερικό καθώς και στις χρηματιστηριακές αγορές. Αυτό σημαίνει, ότι δεν ισχύει ο διαχωρισμός σε καλούς καπιταλιστές στην παραγωγή και κακούς στα χρηματιστήρια.
Επίσης τονίζουν τη σχέση ανάμεσα στην ανισομετρία των εισοδημάτων στην Γερμανία και στην κρίση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, λόγω αύξησης της ανταγωνιστικότητας της Γερμανίας με μικρές αυξήσεις μισθών, χαμηλόμισθους, μικρές φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις κλπ. «Η κοινωνική ανισότητα στη Γερμανία παράγει με τις αυξημένες εξαγωγές κοινωνικά προβλήματα αλλού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου